198. De sancto Caesario Diacono.

1 a. Fide, spe, cor caritate
Fervens ex hilaritate
Psallat de Caesario,

1b. Qui diaconus, athleta,
Martyr fulsit et propheta
Cursu vitae vario.

2 a. Dum Firminus suasit viris,
Publica se pro re diris
Quod dent praecipitiis,

2 b. Ut audaces immolati
Gentem beent cinerati
Diis pro sacrificiis,

3 a. Quod dum videns reprobaret
"Vae, vae," dicens, "quosbearet
Talis mors", Caesarius

3 b. Clauditur octiduanus;

Viuctum nudum adhuc vanus
Trahit diis Leontius.

4 a. Orat martyr, templum ruit,

Sub quo dum Firminus fuit,

Sanctum vocat magicum,

4 b. Comminatur diram mortem ;
Nulli pendit ira[n] fortem
Consulis et principum.

5 a. Hinc eiecto, suffocato,
Populoque convocato
Damnat ut nefarium:

5 b. Praedicantem viam vitae
Vulgus sed excusat rite
Ut iustum Caesarium.

6 a. Hinc per annum fit reclusus
Et plus angelorum usus
Interim praesentia;

6 b. Maceratus est eiectus

Nudus, sed capillis tectus,
Mortis per sententiam.

7 a. Orat, tegit lux accedens,
Leontius Christo credens,
Quom baptizat, obiit ;

7 b. Prius eucharisticatus
Iulianus iudicatus,
Qui et tentus abiit.

8 a. Insaccati sunt submersi,
Toxicat corpus reversi
Coluber luxurii;

8 b. Tumet idem, sentit quidem,
Quod praedixit os, dum vixit
Prophetae Caesarii.

9 a. Adhuc spirans hic "psallentes
Ecce", clamat, " auferentes,
Sancta sine macula".

9 b. Unda sanctos iam reiecit
Servos, tibi tumbam fecit
Cognitam miraculis.

10 a. Eia, Christe,
Martyr iste
Patronizet,
Ut hymnizet

Haec vox meritorie,

10 b. Et corona

Summae dona
Trinitatis,
Cum beatis

Quod fruamur gloriae.