203. De sancto Domnio.
Ad Vesperas.

1. Armoniae fidibus Domino
Carmina pangite melliflua,
Organa tangite melodica.
Ecce, dies celebris rutilat,

2. Dulcisonis iubilanda modis,

Qua ad Dominum properat Domnius,
Ut bravium referat caeleste,
Sanguine quod sibi quaesierat.

3. Aethera transmeat ad polica,
Agmina iam videt angelica,
Gaudia cum quibus almifica
Perpetuo meritis habeat.

4. Martyrio dedit articulos,
Curriculos sprevit aureolos,
Omnia carnis et illicita
Funditus expulit ut vacua.

5. Pyrgica verba philosophica
Ventilat, astruit et reputat,
Disputat, inicit atque probat,
Arte politus apostolica.

6. Abdita scripta theologica,
Physica protulit armario,
Pinguis et in ratione procax
Incipit et trutinans memorat.

7. Rhetoricam, Ciceronis opus,
Primitus obicit ut potius,
Hinc reserans tibi templa, Deus,
Ad species generale genus.

8. Inde parat nois argolicum
Dans laqueum sibi syllogicum,
Ut triplicet deitatis opus,
Quo viget ecclesiale decus.

9. Spiritus ancipiti gladio

Domnius armiger haud timidus
Platonicos revocat gemitus,
Proterit horrificos strepitus.

10. In deitate gradus varios

Non reserans minus haud nimios,
Nam deitatis honor parilis
Semper adest, fuit et fuerit.

11. Unde sophistica dicta fugat,
Perfida contudit et iaculat,
Pyrgus at inde nihil valuit,
Namque perire magis placuit.

12. Sancte pater, pie pastor ovans
Ierusalem polis, aetheream
Attribue famulis patriam,
Caelica gaudia quo teneant.

13. Gloria multiplicata patri,

Laus sit et Emanuel Domino,

Spiritui decus atque sacro,

Qui modo id, quod erat. Deus est.