204 MELEVITANA SEU GAUDISIEN.

candelarum imponat. Et Episcopus vel beneficiatus qui bona donata acceptat, saltem in vim contractus innominati do ut facias, ad onera implenda teneri videtur.

Tandem, quum quis ampliat bona ac onera alicuius be- neficii, hoc ipso novum beneficium profecto non fundat, et eo minus duo distincta beneficia per hoc constituit. Ideoque, si res sub hoc aspectu considerari placeat ac possit, iam beneficium La Fons unum idemque dicendum esset cum eo s. Martini, ac proinde, relate ad institutionem, reservari melevitanae Curiae.

Quin excipi tuto possit, quod , quum duobus distinctis sacerdotibus beneficium La Fons et s. Martini sit deditum, iam duo sint beneficia, non unum : quandoquidem respon- deri forsan posset, patronos voluisse onera beneficio annexa cum aliqua redituum parte alii ac beneficiato ipsi assignare, id quod, de cetero, passim contingere solet in beneficiis ma- nualibus seu cappellanus, ubi unus est investitus, sed alter cum congruo emolumento missas pro illo celebrat.

Episcopo melitensi suffragari ulterius videtur ultimus rei status. Nam quamvis ex decreto Consistorialis mensis Septembris anni 1864 ab Ecclesia et Dioecesi melitensi dis- membrata fuerit et avulsa insula Graudos et erecta episco- palis Ecclesia cum suo territorio, iuribus ac bonis separata, provisio tamen beneficii vacantis La Fons anno 1868 fa- vore sacerdotis Nicolai Vassallo, nuper vita functi, obtigit, et ultimus ipse rector a melitensi Curia fuit canonice in- stitutus. Atqui notissimi iuris est, ultimum statum in re- bus beneficiariis facere legem, et plurimum ad rectam con- troversiae cuiuslibet definitionem conferre, ceu tenuit Rota in Alatrina Institutionis 22 Ianuarii 1841 § 2 et in con- firmatoria diei 30 Aprilis § 6 coram Alberghini, alibi- que passim ; quare ultimus quoad institutionem status fa- vere Episcopo melitensi potius quam gaudiensi videtur.

Quibus hinc inde animadversis , propositum fuit dilu- endum