202. De ss. Cosma et Damiano.

la. Laude digna iucundemur,
Voce, corde veneremur
Claros Dei pugiles,

1b. Cosmam atque Damianum,
Quantum spectat ad huma-
num
Stemma, stirpe nobiles.

2 a. Ambos Arabia dedit,
Turba multa Deo credit
Ipsis praedicantibus.

2 b. Tribus cum fratribus isti
Nuntiabant nomen Christi
Signis comitantibus.

3 a. Arte fulti medicinae
Virtuti magis divinae
Credunt, quam scientiae;

3 b. Morbos fugant, curant pestes,
Gratiam fidei testes
Praedicant clementiae.

4 a. Corporum sanant languores
Animarum curatores
Adiuvante gratia;

4 b. Curam gratis acceperunt
Gratis et dispensaverunt
Terrarum per spatia.

5 a. Praeses audivit Lysias,
Qui sanctorum Dei vias
Et doctrinam doluit,

5 b. Quod homines et iumenta
Curarent; sanctis tormenta
Intulit et voluit,

6 a. Metu poenae quod negarent
Christum et diis immolarent;
Sed resistunt valide.

6 b. Daemon Persidem percussit,
Sanctos ignis non exussit,
Poenas ferunt solide.

7 a. Mersi mare, ferro pressi
Saxa, crucem indefessi
Et sagittas tolerant)

7 b. Gaudent inter passiones,
Quibus consolationes
Divinitus aderant.

8 a. Omnes Diocletianus

Fratres iubet, ut profanus,
Ut occumbant gladio.

8 b. Eia, testes Christi fortes,
Prece facite consortes
Nos sanctorum gaudio.