206 FULGIN'ATEN.

lationis indulta concederentur, etiamsi neque consuetudo ne- que capitulare statutum in hanc rem ullatenus accederet; Lucidi vol. 1 pag. 315 nov. edit.

Iubilationis autem gratia donatus nedum ad fructus prae- bendales, sed ad distributiones quotidianas ius habere, imo et participare tum de aliorum fallentiis, tum de emolumen- tis anniversariorum, dummodo non obstet voluntas testatoris vel dantis, aut statuta et consuetudo ecclesiae, definitum prorsus est, et saepissime traditum a S. C. C. prouti con- stat ex. Lucana Exemptionis 30 Ianuarii 1858.

Quapropter pro gratiae concessione recepta et aequa pra- xis S. C C. in primis militat; sed eam insuper invicte propugnat necessitas. Etenim canonicus Santopaolo processit in diebus suis et ex testimonio duorum medicorum, ad acta relato, ea infirmitate affligitur, qua diutius stare sine salu- tis discrimine prohibetur, imo identidem ad mingendum chi- rurgico opere indiget. Cui infirmitati nuperrime alia quoque accessit qua corde laborat. Unde ipse scribebat : si hoc non obstante, quod parum non est, gratia iubilationis denegetur satius esse duco me remittere divinae providentiae et iusti- tiae Dei, praestolando mortis rescriptum.

Quo stante, cum necessitas legem non habeat, parum attendendum videtur ad id quod dicitur de cultus exigentiis. Eo vel magis etiam quod eatenus necessaria praedicetur praesentia oratoris in choro, quatenus plures alii capitulares in diversis ministeriis occupati detinentur; quae quidem mi- nisteria licet laudabiliter et forte etiam necessario et gra- tuito suscepta, tamen impedire non possunt, quominus mi- liti, qui diu laboravit, et in labore vitam ac vires confecit, iusta meritaque concedantur stipendia.

Quibus animadversis, quaesitum' fuit quomodo preces es- sent dimittendae.

RESOLUTIO. Sacra C. C. re cognita sub die 4 Maii 1 8 8 9 censuit respondere: Pro gratia iubilationis cum solitis clau- sulis. ( 1 )

(1) Eecole Volumina XII, 237; XIV, 84; XIX. 458.