206 NANCEIE.NSIS ET TOULLENSIS

tione peracta, quia maritus amplius copulam non perten- tavit, mulier, ut ipsa narrat, illum impotentem existi- mavit.

Interea Rogerius, si Mariam audiamus, eam acerbe tra- ctare atque etiam verberibus afficere incoepit, donec die 1 Februarii 1891 domum paternam remeare iussit.

Tunc, paucis a separatione coniugali transactis diebus, Maria Summo Pontifici supplices dedit preces pro dispensa- tione a matrimonio rato et non consummato. Episcopus, cui de more ablegatus fuit libellus cum facultate subdelegandi-, processum conficere curavit per Iudicem delegatum : qui sub iuramento actricem et septem testes ex eius latere excussit, atque obstetricum attestationes, quae mulieris corpus explo- raverunt, recepit.

Vir, etsi pluries rite citatus, semper contumacem se prae- buit, ac tandem per litteras Iudici missas, matrimonium non fuisse consummatum asseruit.

Episcopus iussu S. Congregationis novam mulieris in- spectionem ordinavit, quae, etiam hac vice, non videtur in omnibus adamussim exacta fuisse. Excusso insuper medico, qui incisionem olim peregit; atque testium examine septi- mae manus mulieris excepto, Tribunal asserit, hoc rite con- fectum fuisse novamque eorum depositionem sine magna dif- ficultate ac scandalo fieri non posse, quum de eorum bona fide et sinceritate dubitari non possit; virum autem non se- mel, post primum processum, sed semper incassum fuisse citatum ad comparendum et ad testes designandos.

Disceptatio Synoptica

VOTUM THEOLOGI. Duo sibi esse inquirenda, ait Theolo- gus, utrum videlicet, ad iuris tramites, de inconsummatione praesentis matrimonii sat constet, necnon, utrum sufficientes dentur atque idoneae causae consulendi SSmum quatenus peti- tam dispensationem concedere dignetur.

Ad primum quod attinet, prosequitur consultor, hoc ex