202. De ss. Felice et Adaucto.

1. In supernum mens intenta,
Cui vivunt omnia,

Per virtutum incrementa
Spernit ignobilia

Regna mundi scaenolenta
Clarescente gratia.

3. Non inflatur, suffert, credit.
In spem vitae rapitur,
Sua linquens se excedit,

Minime compescitur,
Donec in amatum redit
Amor, quo perficitur.

3. Sese vendicans meretur

Amoris obsequio,
Non ut mens remuneretur,

Latet sic intentio,
Sed amatus adametur

Gratis absque praemio.
4. Quam adeptus inspiratus

Septiformi lumine
Voce, mente conversatus

In supremo culmine,
Sui felix incolatus

Sancto finit ordine.

5. Hanc seducere conatur

Regum adulatio,
Sed mens fortis exsecratur

Jussum cum imperio,
Quam Adauctus imitatur

Confitens in medio.
6. Poenas vicit et tortores,

Augustorum facinus
Tortos fecit et victores,

Verus amor germinus
In adversis fortiores,

Quos inspirat Dominus.
7. Quanto foris in externo

Premebantur acrius,
Tanto constans in interno

Fovebatur dulcius
Rapta numini superno

Mens immersa purius.
8. Laus sit tibi, qui es via,

Vita, lux et veritas,
Deus simplex in usia,

In personis trinitas,
Simplici sub monarchia

Trinaque divinitas.