190. De Vanitate Mundi.

1. Vanitatum vanitas,

omnia sunt vana,
Nil sub sole stabile

in vita humana,
Velut fumus transiit

gloria mundana.
Ista cur amplecteris,

O tu mens insana?

2. Caecus es? an oculus

tibi caligavit
Et apertis oculis

caecitas prostravit,
Vel tuam dementiam

furor induravit?
Ista non consideras

neque cor expavit?

3. Die, miser homuncule,

quidnam cogitasti,
Cuius erunt omnia

haec, quae congregasti?
Ad caput reponitur

tibi, quod amasti?
Nequaquam, sed possides

id, quod ignorasti.

4. Animam diaboli

rapiunt ad poenas,
Amici pecunias

dividunt amoenas,
Vermes carnem devorant

simul atque venas,
Res tua devolvitur

ad manus alienas.

5. Uxori et liberis

res tuas liquisti,
Pro his, miser, animam

tuam posuisti,
Uxor ducit alium,

quem tu non novisti,
Tui obliviscitur,

quam sic dilexisti.

6. Sic perit memoria

tuorum filiorum
Ipsis succedentibus

in prosperis bonorum,
Gaudent cum gaudentibus,

ut mos est eorum,
In tui memoria

cum sonitu verborum.