209. De sancto Hieronymo.
Ad Nocturnum.

1. Digni patris et doctoris,

Incliti Jeronymi
Concinamus cunctis horis

Claritatem animi,
Melodias laetis choris

Dantes servo Domini.
2. In Hebraeo primum scripta

Fuit sacra biblia,
Dat Latinis ejus dicta

Resoluta nebula,
Huic ergo circumscripta

Referatur gloria.
3. Cardinalem dignitatem

Pede calcans tenuit,
Ad deserti vastitatem

Contemplator abiit,
Monachorum honestatem

Habitumque induit.
4. Construentem loca plura

Coelus fratrum sequitur
Sub vivendi norma dura,

Nam nil coctum editur,
Potum dabat aqua pura,

Sicque corpus teritur.
5. Mira res et inaudita

Leo laesus accubat,
Mansuescit ferus, ita

Cum hic sanctus imperat,
Signo crucis mox levita

Plaga tumens solidat.

6. Restituta sanitate

Fit asello socius,
Leonina feritate

Spreta nulli noxius,
Parens absque tarditate

Pascit illum cautius.
7. Tres a morte suscitavit

Sacco vestis propriae,
Quorum dictis adprobavit

Veritatem gloriae,
Ut Cyrillus commendavit

Perpeti memoriae.
8. Suntque testes voces horum,

Quod est locus inferis,
Seductores populorum

Flammis dentur igneis,
Nam si sedes est bonorum,

Ergo carcer miseris.
9. Hic in coelo laureatus

Fert coronam triplicem,
Confessorum choro datus,

Virgo, doctor invicem,
Omnis error confutatus

Fuit per hunc obicem.
10. Decus, honor trinitati

Ministranti fercula
Menti servi praelibati,

Degustantis pocula,
Cui simus commendati

Per aeterna saecula.