MATRIMONII 209

subinde has literas exarasse non benevolentiae signis permo- tum, sed sub imperio patrui et amitae benevolentiam simulasse, ut exheredationis malum averteret.

Huc oratione perducta Orator patrimonii Eulasiae vires expendit, quod se portendit ad quadringenta et viginti franeo- corum millia, quae bona Petro debita quodammodo dicit: quia erant de domo et familia, dum ex deletione fideicommisso rum in Gallia, in avi morte Eulasiae attributa fuere. Haec veluti partem integrantem ipsius oppidi eff ormantia, Petro necessaria fuisse propugnat, ne sui oppidi valor em, libertatem , et secu- ritatem amitteret una cum ipsius familiae splendore. Quod adeo verum esse d ic i t , ut Avus necessitatem bona illa uniendi re- cognoscere, moriens Eulasiae commendabat ut eadem bona re- linqueret futuro oppidi possessori. Adnotat deinde quod timor haec bona amittendi, causa fuit, quae Petrum coegit ad nuptias cum Iulia conciliandas, minime vero huius divitiae et dos, quam ultro dimisit ante ipsam separationis sententiam, licet iure ea- dem retinere posset.

Quibus porro in facto animadversis, sustinet in iure timo- rem exheredationis et bonorum amissionis metui mortis aequi- parari, cum res sive patrimonium sint quasi secundus hominis sanguis et vitae quodammodo aequiparentur ceu totidem verbis docet Pignatelli tom. 7 cons. 77 n. 6 quem plures sequuntur DD. inibi recitati. At non modo amissionis omnium bonorum metus, sed et rei magnae et notabilis, adeo gravis a Canonistis reputatur ut dici optimo iure valeat, eumdem cadere in virum constantem. Ad rem Sánchez in lib. 4 disput. 5 num. 20-26 de matrim. - ibi - « Metus amissionis bonorum cadit in virum » constantem. Probatur quia aequiparatur metui mortis, ut bene

» docet Tiraquellus metus amissionis maioris partis bono- » rum cadit in virum constantem. Probatur ex cap. 1 de re- » stitutione Spoliatorum in 6 et L. Propter litem in prin- » cip. ff. de excus. tutor. - ibi - Nisi forte de omnibus bonis » aut plurima parte eorum controversia sit. Item quia haec » amissio adeo gravis reputatur, ut morti aequiparetur, ut late » probat Tiraquel. de nobilit. cap. 31 num. 369. Ergo eius

Acta, Tom. XIII, fase. CXLIX. 14