GRANATEN. 209

Executores autem testamentarios sex capitulares grana- tensis Ecclesiae cathedralis elegit.

At vero Archiepiscopus successor villam quidem, sed non onera, saltem formaliter, acceptare volebat. Restiterunt exe- cutores testamentarii. Et inde longa et laboriosa dissensio, usque dum Archiepiscopus « die 21 Ianuarii 1886, tamquam ultimatum, schedulam nobis , aiunt executores, per suum sumptuarium tradidit, iuxta quam eumdem sicut antea, ro- garemus, ut circa onera faceret quod sua ei charitas aut voluntas suggérât, ipse autem responderet, se curatur um sa- tisfacere desideriis defuncti. »

Res non placuit executoribus, qui malebant « praedictum scutatorum 200 onus sive nomine pensionis perpetuae in fa- vorem Xenodochii, quam leges permittunt, sive nomine cen- sus consigliativi in publicis regestis conscribere. »

Post plura, tandem utraque pars mutuo consensu S. Se- dem adire constituit. Et Archiepiscopus S. Ca Negotiis ecclesiasticis extraordinariis, executores vero S. C. C. appe- tierunt. Sed de mandato SSmi ipsamet Archiepiscopi postu- latio ad S. C. C. cito transferebatur, quae ideo ad hanc causam iudicandam unice vocatur.

Disceptat io Synopt ica .

DEDÜCTIOXNÍES E X E C U T U R U M T E S T A M E N T I . Executores testa- mentarii pro re sua haec habent: « Rationes nostras sum- mis sat erit delibare labiis. Non sumus nisi executores te- stamentarii, unde a testatoris voluntate recedere nefas duci- mus. In villae ac palatii possessionem hodiernum Praesulem immittere nequimus, nisi sub conditionibus a villae emptore et palatii aedificatore praefixit. Conscientiae arbitramur of- ficium praedictam pro Xenodochio pensionem, sicut et duo anniversaria, sub legum tutela stabilire, eo magis quod prae- laudatam monialem hoc exigere certo certius sciamus. Haec nobis cordi essent, nec libera viderentur, etiamsi de re dubia ageretur. Manet enim non modo iuris, sed communis etiam sensus effatum: In dubio praesumitur factum quod de iure

Acta, Tom. XXII. fase. CCLVI." 14