DUBIUM.

1. Sed contra hoc objicitur, quia non omnes mali expellunt sanctos, imo quidam eos ad se trahunt, sicut legitur de Herode, Marc. VI, 20, quod libenter audiebat Joannem, et multa pro eo faciebat : ergo videtur non universaliter verum esse.

2. Praeterea, Impii adhuc etiam expellunt bonos, quia reputant se indignos ipsorum consortio : et ita videtur falsum dicere, quod reddunt sibi secundum dignitatem.

3. Praeterea, Matth. xxv, 32, dicitur,

quod Filius hominis in judicio segregabit malos a bonis : ergo Deus est causa segregationis quae erit in futuro saeculo, quod ipse hic in littera negat.

Sed dicendum ad primum, quod mali in quantum mali semper compellunt bonos, sed in quantum habent in se aliquid boni (quia timent judicium futurum et sperant emendaturos se ex toto vel ex parte) isti volunt secum habere bonos : quidam autem nolunt omnino se emendare, et illi omnino non gaudent bonorum consortio, sed expellunt eos sicut sibi contrarios, ut dicitur Sapient. II, 12.

Ad secundum dicendum, quod quamvis non expellant eos propter hoc, quantum ad intentionem operantis : tamen propter hoc est eorum expulsio, quantum ad intentionem operis : sed Deus non sineret mala ab eis fieri, nisi ipse ad aliquid ordinaret.

Ad tertium dicendun, quod Deus non dicitur causa meritoria segregationis esse sed ipsi mali : sed tamen Deus est sicut juste infligens paenam.