210 MATRIMONII

» metus est viri constantis Universaliter credo esse verum, » timorem amittendi maiorem bonorum partem, esse iustum. » Quia est gravis iactura, atque ita virum constantem merito » movere potest. Quod videntur tenere doctores. Immo idem » credo quando non est metus amissionis rei magnae et nota- » bilis , quia virum constantem iure optimo hoc terret : Sic » Baldus »

Sed aliae conditiones non minus necessariae et essentiales intercedere debent in coactione. Neminem autem latet, matri- monium metu initum, si quaedam verificentur conditiones a iure requisitae, propter liberi consensus defectum, suis minime con- sistere viribus ex dispositione Cap. sufficit 27 quaest. 2 Cap. Cum apud de Sponsal., Trid. Synod, sess. 24 cap. 1 de reform, matr. Requisitae autem conditiones ad hoc ut matrimonii nullitas, ex capite metus, proclamari valeat sunt: I o ut malum quod t i- metur sit grave in se et non solum in vana aestimatione me- tuentis, 2° quod cum rationali fundamento timeatur, 3° quod metum incutiens, potens sit minas exequutioni mandare ac tan- dem 4° quod patiens ad easdem evadendas impar sit, ad t ra- dita per Ferraris Biblioth. Can. veri). Matrim, num. 100. Iam- vero has omnes conditiones adamussim in themate verificari ur- get. Proposito siquidem matrimonio reiecto, agebatur de pinguis hereditatis amissione, super qua antea Eulasia constituerat ne - potem instituere heredem. Quod exheredatio rationabili funda- mento pertimescenda erat, aperte profluit ex hoc quod minae perdurarunt usque ad triennium post matrimonii celebrationem, et quidem ab eadem inflicta quae easdem exequi potens erat. Neque Baro minas ipsas evadere valuit, dum inutiliter omnia adhibuit tentamina ad propositas nuptias avertendas.

ANIMADVERSIONES DEFENSORIS VINCULI. Validitatem coniugii

propugnans vinculi defensor, duplicem causam a defensoribus Petri , pro dissensu eiusdem in nuptiis assignari animadvertit : sponsalia scilicet, quae Petrus asserit iniisse cum Teresia , et antipathiam erga Iuliam. Abstinet a confutatione primae causae, quia per se est adeo inanis, ut nec ipsi defensores in eadem insistant, utcumque ab initio nunciassent ; quum sit in iure