210 NANCEIENSIS ET TOULLENSIS

duplicem, parcum admodum esse quoad facta. De praeceden- tibus matrimonium nihil fere habetur, ita ut eius historia, brevissima sit, oportet. Ex confessione iudiciali oratricis Mariae, habemus quod matrimonium contraxerit cum Roge- rio die 10 Decembris 1890, quod simul cohabitaverint usque ad 1 Februarii 1891, qua die, eam maritus remisit domui paternae.

Vitium aliquod organicum in uxore causa fuit, iuxta maritum, separationis ; mulier diversam assignat, nempe im- potentiam mariti. Affirmat Maria, omnia adhibuisse media, ut mariti sui mentem leniret, et nullam unquam invidiae causam ei attulisse, asserta, quae ceteroquin, a viro in variis suis epistolis confirmantur. Quicquid demum sit de causis, vir post breve tempus Mariam ad paternos lares remisit, ubi ipsa libenter et sponte permansit sine ullo desiderio re- vertendi ad domum mariti.

De dispensatione ergo, non de nullitate ex impotentia agitur; optimo quidem consilio, quantacumque sit probabi- litas existentiae illius impedimenti, cum longe difficilior sit impotentiae perpetuae probatio, quam facti « non consum- mationis » quod principalis res est in dispensationibus. In casu praesenti, peritorum testimonium excludit absolute impotentiam ex parte mulieris, et quamvis ex parte viri probabilis valde sit, haec probabilitas ex praesumptionibus et motivis deducitur iis, quae non valent constituere proba- tionem plenam, quin dicam plenissimam, qualis in huius- modi negotiis requiritur; dum e contra, impotentia proba- bilis viri, maximi momenti est in causis, huic similibus, quia rationes quae illam suadent, argumenta non-consum- mationis coadiuvant, et quia causa esse potest validissima dispensationis, siquidem dura res esset et periculi plena, mu- lierem cogere ad continentiam perpetuam servandam, aut ad vitam ducendam in simulacro quodam ridiculo aeque ac ignobili matrimonii.

Causas graves esse oportet, sed sufficit ut ex bono pri- vato oriantur, quales essent, v. g. periculum scandali ex in-