MATRIMONII %iX

exploratum quod sponsalia non irritant matrimonium. Aliam hinc causam refutans contendit, non antipathiam, sed sympathiam a Petro fuisse patefactam dum prima vice puellam invisit cum pa- truo Abele. Nam quaesitus a Patruo quomodo puellam reperiisset, Petrus respondit : eam habere figuram sympaticam. Mater au- tem Petri faustum mox nuntium, suo et filii nomine, dedit con- sobrinae suae Marchionissae de Montemart.

Nec aliud ferme deducitur ex ratione et modo , quo ante nuptias et in celebratione matrimonii sese Petrus gessit. Ut eam enim in balneis Selins inviseret, iter arripuit 450 milliario- rum ; contulit donaria nupt ia l ia , et hilarem ac satisfactum omnibus sese exhibuit. Praeter Iu l iam, quae asserit oculis omnium Petrum visum esse fortunatissimum pro matrimonio hoc ineundo ; testes sacramentales idipsum affirmant, et Pa- rochus adiicit : consensum eius prolatum fuisse absque ulla haesitatione, aut repugnantiae umbra, voce elata et clara. Imo enarrat sibi re la tum, quod alteri ex suis amicis scripserat Petrus : gaudete mecum , ego in uxorem duco divitem he- redem.

His accedit confessio Petri ipsius, quae talis fuit : in conspectu tenuitatis mei patrimonii , onerumque gravium meo- rum , aeris alieni, nec non meae futurae conditionis, super quam amita mea efficiebat ut extimescerem , dicere nequeo mulieris mihi oblatae divitias nullam in me vim exercuisse. Ex hac ipsa confessione primo deducitur, quod contemplatio divi- tiarum fuit causa impellens ad matrimonium; haec alioquin causa, quum non adversetur alicui ex tribus bonis matrimonii, non potest illud inficere, Covarruvias De matrim. 2 part. cap. 1 § unie. num. 7. Sánchez de matrim. 6* 2 disp. 29 num. 8; adeo ut quantumvis fuisset minus honesta, imo etiam illicita, dum tamen nec habitu, nec actu fines proprios matri- monii non respuebat, hinc nec venialis culpae reum reddit con- trahentem s. Thom. 4 dist. 30 q. 4 art. 3* Caietan, in 2 To. q. 3 de matrim. Pontius de matrim, lib. 4 cap. 24 num. 43 « cum quis contrahit ob pulchritudinem vel divitias, meo iu- » dicio neque est veniale peccatum... . finem enim totalem haec