212 MATRIMONII

» habere non possent, nisi actu vel habitu excluderent fines » matrimonii, sed tantum habent rationem causae impulsivae, » in quam expresse fertur, implicite autem in ipsos fines ope- » ris et contractus ».

Utcumque autem etiam timor amittendae hereditatis amitae, qui fuisset causa irritans nuptias , plus minusve ad ducendam Iuliam impulisset Petrum, ambigi tamen nequit, quod divitiae sponsae fuerunt concausae coniugii ; sed exploratum in iure est, quod si duae vel plures causae ad actum concurrunt, sem- per est interpretatio facienda pro causa honesta et licita ut actus sustineatur, quia semper praesumitur, quod actus ipse fiat meliori, quo potest modo, Rota Rom. decis. 306 num. 8* de- cis. 611 num. 33 part. 4, et decis. %71 num. 10 part. 6 rec. « dum plures causae referuntur ad celebrationem actus, tunc ex « una causa, quae sit vera, sustinetur actus, quando illa est « sufficiens per se ad actum sustinendum ».

Testes omnes deponunt, nuptias a Petro initas fuisse absque ufi a coactione amitae Eulasiae, minitantis eumdem privare compendio successionis. Sed admisso etiam, quod vere Eulasia, sub minis pri- vationis successionis,nepotem ad controversas nuptias adegisset,non exinde tamen metus a Petro conceptus, eius valoris fuisset ut matrimonium irritaret. Sunt quippe omnibus exploratae condi- tiones quae requiruntur ad constituendum metum incidentem in virum constantem. Est enim omnino necessarium, ut malum sit grave, timor mali sit fortis, metum incutiens sit potens, imo et solitus exequi minas , metum autem patiens impos sit eva- dere malum ; Sabellius cum communi DD. in sum. tract, divers. §. metus num. 3. Porro defuit in casu prima conditio, quia timor quem praetexit Petrus, non fuisset de malo vitando, sed potius de non capiendo lucro ; id quod non constituit iustum metum. Angebatur nempe ob timorem perdendi hereditatem amitae , quae nullo iure neque in re neque ad rem pertinebat ad eumdem; ipse invitabatur spe lucri, sed si amittebat lucrum, utut fuisset magnum, nihil perdebat in suis bonis; unde eius- modi timor neque est iustus, neque incidens in virum constan- tem, Sánchez de matrim, p. 4 disp. 5. num. 29* Pontius de