MASSILIEN. 213 RESOLUTIO. Sacra C. Concilii re disceptata sub die 23 Iu-

lii 1 8 9 2 , censuit respondere: Sententiam esse confirmandam. Ex QUIBUS COLLIGES. I. Inter alias conditiones, quibus

metus dici, ex iure, valeat cadens in constantem virum, re- quiri, ut timens non possit facile occurrere malis, quae sibi imminere timet.

II . In themate videri facili ratione excuti potuisse me- tum tempore quod intercessit ab incussione metus eiusdem, ad matrimonii celebrationem.

III. Nam si metus excuti potuit, et excussus non fuit, sibi quis imputet malum, quod facile potuit vitare.

IV. Matrimonium minime irritari qualicumque perverso fine; dummodo perversus hic finis non adversetur bonis sa- cramenti, vel fidei, vel prolis: nam qui matrimonium con- trahit, nisi finem debitum expresse excludat, illum virtute et implicite intendit.

V. In themate etiamsi magna dos mulieris fuisset in mente viri finis, ad quem praesertim respexit, tamen quum nullum ex tribus matrimonii bonis expresse excluserit, finis matrimonii debitus mansit, et matrimonium validum est.

VI. Metum amittendi lucrum aut haereditatem aut be- neficium, quod quis sperat ab aliquo, ad quod tamen non habet ius ad rem, non cadere in constantem virum.

CAUSAE PROSEQUUTIO. Factispecies huius controversiae relata fuit in folio Congregationis diei 27 Iunii praeterlapsi anni, et sub sequentibus dubitandi formulis a partibus con- cinnatis, E E . P P . proposita fuit:

(1) R e l a t a f u i t h a e c q u a e s t i o V o l . X X I V , 97.

GALTELLINOREN.

IURIUM PAROCHIALIUM ( 1)

Die 9 Aprilis i892. S e s s . 24 cap . .18 De ref.