214 Litterae

que est Episcoporum, non solum debilem, verum etiam adversario- rum ludibrium tunc maiorem in modum fieri, cum Ipse minus adhaeret Immobili Illi Petrae super Quam Christus Dominus Suam aedificavit Ecclesiam et adversus quam inferi portae nunquam prae- valituras esse promisit.

Quod autem declaras Te vel resistere, aliosque Galliarum Epi- scopos commovere et ad vulgus appellare, vides profecto hisce seditiosis sane modis a Febronio contra Apostolicam Sedem propo- sitis, et Ipsum Divinum Ecclesiae constitutionis Auctorem graviter offendi et maximam tum Tuis Collegis, tum Catholico Galliarum populo iniuriam inferri.

Iam vero, de Regularium quaestione loquentes, scias imprimis velimus, Regulares ipsos nihil omnino ad Nos detulisse, cum visita- tione a Te ipsis factam aliunde noverimus. Hac de re praedictis Nostris Litteris, die 26 aprilis datis, Te amanter monuimus: et idem Nostrum monitum tibi sententiam appellare placet, parte inaudita latam; et inquis, id esse contra iuris praesumptionem, quam semper pro Superiore stare existimas, quando inter Superiorem et inferiorem, veluti sunt Regulares, habito ad Te respectu, agitur controversia.

Vix credere possumus id ad Te dici, Venerabilis Frater, cum notissimus sit Tibi liber Decretalium Praedecessorum Nostrorum, et idcirco scias, omni semper aetate, hoc in more positum fuisse Romanorum Pontificum, ut cum audirent aliquid ab Episcopo quo- libet minus recti specie peractum, ad Eumdem libere scripserit exprimendo propriam aegritudinem. Et quam plurimi existunt Cano- nes incipientes illis verbis: «Relatum... Quaerelam ... Ad audien- « tiam... Ad Nostram Audientiam... Ad aures... etc. ». Neque Epi- scopi, huiusmodi Romanorum Pontificum Litteras unquam acceperunt veluti sententias, inaudita parte editas, neque unquam indignati sunt; sed easdem Litteras eo quo scriptae fuerant sensum excepe- runt, scilicet tamquam invitationes, vel ad comprobandam rem a se peractam, vel ad recognoscendum malefactum, illudque reparandum. Diversa agendi ratio nimis difficile Christi in terris Vicario redderet totius Ecclesiae Regimen, et Episcopali mansuetudini haud satis esset consentanea.

In plures autem ambiguitates Te incidisse dolemus, Venerabilis Frater, quoad Regularium negotium. Nam, pro Tua prudentia, pri mum serio consideres velimus hic agi de Episcopali visitatione, tum Religiosis Societatis Iesu, tum Franciscalis Ordinis Capucinorum viris facta qui pluribus ab hinc annis in ista Parisiensi civitate, et sub variis Archiepiscopis Tuis Praedecessoribus commorantes, pacifica eorum Exemptionis possessione potiebantur; et proinde Apostolica etiam Sedes peculiari seu privativa sua in ipsos Iurisdictione pol- lebat. Itaque de spolio agitur per factum patrato contra possessio- nem quam Apostolica Sedes et Regulares habebant. Hinc verus est