Emolumentorum 215

IV. Non tamen Coadiutum percipere posse aliquid, quod non percepisset per suam praesentiam si non haberet Coa- diutorem; cum, fictione iuris, Coadiutus et Coadiutor unicam tantum repraesentent in iuribus canonicalibus personam.

INDULTI ABESSENDI.

Die 16 septembris 1871.

S UMMARIA PRECUM. Raphael Canonicus cathedralis eccle- siae N, senio confectus et asthmatico morbo laborans, ut vale- tudini suae consulere posset, puriori aere sub temperato coelo ex medicorum consilio frui cogebatur. Quare supplici libello a S. C. C. petiit, ut Indultum ei tribuere dignaretur abessendi a choro per sex menses rigidiores anni quin ab onere fallen- tiae solvendi eximeretur.

Hisce acceptis precibus, Episcopus de more rogatus est, ut audito Capitulo ac medica fide transmissa, referret animique sui sensum aperiret. His Episcopus diligenter faciens satis, transmisit Medici attestationem, quae confirmabat quod Ra- phael in precibus exposuerat.

Capitulum denegandum esse Indultum existimavit, tum propter morbi levitatem, cum in comperto esset, Raphaelem e domo pro suo lubito exire sive die sive noctu, nulla habita variae tempestatis ratione ; tum ob anteactam negligentiam in chorali servitio, ita ut ab eius Canonicatus possessione per spatium circiter quadraginta annorum semper negligens fuerit, quod ex libris choralibus constabat.

Episcopus, his factis, praeter existentiam morbi, confirma- tis, prosecutus est dicens: « Rata sic habita morbi existentia, « iuris remedia quibus efficaciter uti et poterat et debebat « Capitulum penes meos Decessores, fiorenti adhuc aetate et « valetudine Canonici supplicantis in ipsum adhibere, nunc « temporis scilicet infirmum, plusquam septuagenarium, et