PARISIEN. 215

protestanticae addicti erant, domicilium, uti asseritur, ad- huc Parisiis foventes, die 12 Ianuarii 1901 Angliam petie- runt , ibique coram ministro acatholico," in loco vulgo Poignton, die 14 Februarii eiusdem anni matrimoniali foe- dere iuncti sunt. At hae nuptiae , licet fausto viderentur omine celebratae, adeo infelicem exitum habuerunt, ut, quamvis trina sobóles ex eis fuisset procreata, undecim post annos ab inito coniugio vita familiaris abrupta fuerit, atque tribunal civile, instante muliere, divortii sententiam pro- nunciaverit.

Postea cum Franklin de novis ineundis nuptiis cum quadam puella catholica cogitaret, cumque huic secundo coniugio prioris ligamen obstaret, Curiam Parisiensem ad- iit, enixe flagitans declarationem nullitatis dicti matrimo- nii ob formae tridentinae defectum, ac una simul promit- tens se fidem catholicam amplexurum esse, si liber factus coram Ecclesia, puellam catholicam ducere posset. Incepto tamen processu, nedum ille promissis stetit, sed et matri- monium cum eadem coram ministello protestante contraxit; quare Curia Parisien, causam suspendit, eamque non reas- sumpsit, nisi instante muliere Cauvin, quae ad meliorem frugem redire exoptabat. Tandem, absoluto processu, die 30 Octobris 1902 Curia sententiam edidit, qua matrimo- nium inter Franklin et Blancam initum declaravit nullum ex capite clandestinitatis.

Cum autem ab hac sententia ad S. Sedem appellaverit vinculi defensor, H. S. Congregationis iudicio causa defi- nienda proposita est sub dubio :

An sententia Curiae Parisiensis sit confirmanda vel in- firmanda in casu?

Allegationes Patroni

Actoris advocatus contendit sententiam Curiae Pari- siensis confirmandam esse in casu; quod pluribus argu- mentis demonstrat.