197. De Temporum Iniquitate.

1 a. Verus amor exspiravit.
Pax in terris exsulavit,
Patri proles imperat,

1 b. Legem dolus impugnavit,
Totus mundus se mutavit,
Nova lex exsuperat.

2a. Fidem fraus incarcerat,
Famam lingua lacerat,
Regem rex exsuperat,
Plebem plebs vituperat.

2 b. Omnes mundi semitas
Occupavit novitas,
Vanitas, iniquitas,
Guerra vel hostilitas.

3 a. Quis errores numerat,
Quos mundus exaggerat?

3 b. Ebria modernitas
Res amat insolitas.

4 a. Bella placent aulicis,
Protervire rusticis,
Usura politicis,
Simonia clericis.

4 b. Vulgus habet onera
Aegre ferens vulnera,
Quis nescit, quot opera
Sequuntur post funera?

5 a. Plus placet iam fatuitas
Quam personarum trinitas,
Plus Decii nobilitas
Quam fides, spes et caritas.

5 b. Plus truncatus habitas

Quam dona sancti spiritus,
Plus idolorum servitus
Quam pro peccatis gemitus.

6 a. Plus placet crinis tractio
Quam psalmus vel oratio,
Plus Veneris abusio
Quam missa vel devotio.

6 b. Iam amplectuntur odio
Clerus et religio,
Quis novit ab initio
Tot rivulos a vitio !

7 a. Maior cedit et obedit,
Minor senem arguit,
Schisma redit, retrocedit
Lex, quae prius placuit.

7 b. Poena iacet, culpa placet
Cleris, servis, dominis,
Docti degunt, stulti regunt,
Lucra dantur asinis.

8. Pompa placet feminis,
Talis status hominis
Est in mundi terminis.