216 Litterae

Et sane quoad legis Status quae Legitimarn seu Civilem Regu- laribus Ordinibus existentiam denegant et vetant illorum domos ali- cuius possessionis Dominio potiri, et ita impediunt quominus impleatur conditio a Canonicis Sanctionibus eorumdem fundationi imposita, ut nempe constet quomodo se cum decentia alant: quid valere unquam possunt huiusmodi Civiles Leges ad Ecclesiasticorum iurium ratio- nem administrationemque? Te minime latet has Civilis Status Leges, hisce praesertim turbulentissimis, miserrimisque teterrimae ac per- niciosissimae rebellionis temporibus, posse etiam Episcopalibus et cuilibet alii Ecclesiasticae Institutioni denegare in dies legitimam seu civilem existentiam, quemadmodum Ipsis omnem cuiusque rei possessionem Dominiumque iniustissime denegant. Ipsis igitur cano- nica existentia et propria eorum Ecclesiastica iura erunt unquam deneganda? Probe cognoscis Evangelicorum consiliorum exercitium, ad Christianam assequendam perfectionem maxime necessarium, faci lius in Religiosis Familiis obtineri posse. Poteruntne Civiles Leges Christianae Perfectionis exercitium in statu impedire, et Episcopi eiusmodi legibus Canonicam vim attribuere debebunt? Omnes qui- dem, et Episcopi imprimis, agnoscunt quae semper fuerit ecclesiae et huius Apostolicae praesertim Sedis, omnium Ecclesiarum Magi- strae, agendi ratio circa huiusmodi Leges Regularibus inimicas et infestas. Episcopus igitur possetne ab huiusmodi traditione discedere, ac deserere locum quem in Ecclesia tenet, hasce leges sancire eis- que coram Ecclesia aliquem attribuere effectum ? Quae quidem con- siderationes evidenter ostendunt quam inanis sit oppositio ex eius- modi civilibus legibus petita.

Quod autem hae leges per summam iniustitiam decernunt Reli- giosas domos nihil omnino posse Dominii iure possidere, et idcirco censes haud posse impleri conditionem a Sacris Canonibus Regula- rium fundationi praescriptam, ut nempe constet de eorum decenti sustentatione, si eorumdem, quos appellas Canonum, spiritum et litte- ram penitus et accurate perspexeris, Venerabilis Frater, certe videbis te falli ac decipi. Etenim quidnam Canones postulant praescribendo illam conditionem ? Nihil profecto aliud exigunt et volunt nisi eorum- dem Regularium bonum tum Singulorum tum recti praesertim cuius que Religiosae Familiae regiminis et administrationis ratione habita. Itaque cum omnino impossibile ipsis sit illam exequi conditionem, qua aequalitate posset in eorumdem damnum verti quod pro ipsorum bono est constitutum? Notissimae Tibi sunt de hac re non solum Canonum (Cap. Quod ob gratiam de Reg. iuris in 6), sed etiam Civi- lium legum regulae (Leg. null. 25 ff. de legit.) : « Nulla iuris ratio « aut aequitatis benignitas patitur ut quae salubriter pro utilitate « hominum introducuntur ea Nos duriore interpretatione contra ipso- « rum commodum producamus ad severitatem ».

Si autem Canonum litteras inspicias, num ipsi praecipiunt ut