216 EMOLUMENTORUM FUNERIS

IL Parochianos enim vocari , quoad sepul turam, illos qui qui i n t r a l imites Paroeciae i t a moran tu r , u t Sacramenta vivi in ipsa percipere et Parochi ipsis adminis t rare t enean tur .

I I I . Officium parochiale proprie loquendo haud videri af- fixum loco, sed fundari in personis paroecianorum; i ta ut quocumque sese conferant ius Parochorum super eisdem in- tegrum manea t .

I V . Et ideo qui ru r i agi t , seu rura l ia exercet , ibique mor i tur , haud ru r i sepeliendus, sed ad parochiam civitat is referendus est , ad cuius Parochum funeris ius per t ine t .

V. Atque i ta sese res habere ius innui t commune et Doctores, quoties parochiani alio se conferant rust icandi causa, au t officii, studii mili t iaeque rat ione, absque animo ibi manendi domiciliumque figendi.

VI . A t t a m e n longe al i ter sese res habere quando pa- rochianus duplex habet domicilium ; nempe in rure et in ci- v i ta te , i t a ut aequali tempore, modo in uno et modo in a l - tero v i t am dega t ; quia tunc sepeliendus est in Paroecia in qua decessit.

VI I . E t en im hoc in casu parochianus iste parificatur cum eo qui in duobus locis aeque principale habet domici l ium; i t a ut utr iusque paroeciae sit paroacianus et sepeliri debeat in illa paroecia, in qua decedit, quae pro tunc habetur u t i vera i l l ius paroecia.

VI I I . In themate duplex domicilium, aeque principale haud defuisse, defunctam valuisse sacramentis refici in u t r a - que paroecia, u t r ique parocho ea adminis t randi incubuisse onus : ideoque ius quaesi tum mansisse favore Parochi ru r i s , qui al ium parochum praeveniens, corpus defunctae pr imo coepit.