CAPUT XIX.

Ad Zachceum plurimis murmurantibus divertit : parabolam refert de homine nobili, qui abiens ad regnum decipiendum, tradidit decem servis decem mnas, quem cives super se regnare nolebant: super pullum asiiice intrans cum honore Jerosolymam, flet super illam, praedicitqiie evertandam, et ingressus in templuin ejicit ementes ac pendentes.

1. Et ingressus perambulabat Jericho.

2. Et ecce vir nomine Zachaeus, et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives :

3. Et quaerebat videre Jesum, quis esset : et non poterat prae turba, quia statura pusillus erat.

4. Et praecurrens ascendit in arborem sycomorum ut viderct eum, quia inde erat transiturus.

5. Et cum venisset ad locum, suspiciens Jesus vidit illum, et dixit ad eum : Zachaee, festinans descende, quia hodie in domo tua oportet me manere.

6. Et festinans descendit, et excepit illum gaudens.

7. Et cum vidercnt omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset.

8. Stans autem Zachaeus, dixit ad Dominum : Ecce dimidium honorum meorum, Domine, do pauperibus : et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum.

9. Ait Jesus ad eum : Quia hodie salus domui huic facta est, eo quod et ipse filius sit Abrahae.

10. Venit enim Filius hominis quaerere et salvum facere quod perierat .

11. Haec illis auclientibus, adjicicns dixit parabolam, eo quod esset prope Jerusalem, et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur.

12. Dixit ergo : Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti .

13. Vocatis autem decem servis suis, dedit eisdecem mnas, et ait ad illos : Negotiamini dum venio.

14. Cives autem ejus oderant eum I et miserunt legationem post illum, dicentes : Nolumus hunc regnare super nos.

15. Et factum est ut rediret accepto regno : et jussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset.

16. Venit autem primus, dicens : Domine, mna tua decem mnas acquisivit.

17. Et ait illi : Euge, bone serve :

quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates.

18. Et alter venit dicens : Domine, mna tua fecit quinque mnas.

19. Et huic ait : Et tu esto super quinque civitates.

20. Et alter venit, dicens : Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario :

21. Timui enim te, quia homo austerus es : tollis quod non posuisti, et metis quod non scminasti.

22. Dicit ei : De ore tuo te judico, serve nequam. Sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi:

23. Et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego vcniens cum usuris utique exegissem illam ?

24. Et adstantibus dixit : Auferte ab illo mnam, et date illi qui decem mnas habet.

25. Et dixerunt ei : Domine, habet decem mnas.

26. Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit : ab eo autem qui non habet, et quod habet auferetur ab eo .

27. Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se adducite huc, et interficite ante me.

28. Et his dictis, praecedebat ascendens Jerosolymam.

29. Et factum est, cum appropinquasset ad Beihphage et Bethaniam, ad montem qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos,

3o. Dicens : Ite in castcllum quod contra est: in quod introeuntes, invenietis pullum asinae alligatum, cui nemo umquam ho- minum sedit : solvite illum, et adducite.

31. Et si quis vos interrogaverit : Quare solvitis? sic dicetis ei : Quia Dominus operam ejus desiderat.

32. Abierunt autem qui missi erant, et invencrunt, sicut dixit illis, stantem pullum.

33. Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini ejus ad illos : Quid solvitis pullum?

34, At illi dixerunt : Quia Dominus cum necessarium habet.

35. Et duxerunt illum ad Jesum . Et jactantes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Jesum.

36. Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via.

37. Et cum appropinquaret jam ad descensum montis Oliveti, caeperunt omnes turbae discipulorum gaudentes laudare Deum voce magna, super omnibus quas viderant virtutibus,

38. Dicentes : Benedictus qui venit rcx in nomine Domini 1 pax in ccelo, et gloria in excelsis !

39. Et quidam Pharisaeorum de turbis dixerunt ad illum : Magister, increpa discipulos tuos.

40. Quibus ipse ait : Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.

41. Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens :

42. Quia si cognovisscs et tu, et quidem in hac die tua, quae ad pacem tibi I nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis.

43. Quia venicnt dies in te, et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te, et coangustabunt te undique,

44, Et ad terram prosternent te, et filios tuos qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem 1 , eo quod non cognoveris tempus visitationis tuae.

45. Et ingressus in templum, ccepit ejicere vendentes in illo, et ementes

46. Dicens illis : Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est.