213. De sancta Elisabeth.!

la. Aeterno regi gloriae;
huius diei gaudia
depromemus sollemnia;

1b. Cui resultet caelica
devotio catholica,
voce, cordis melodia.

2 a. Qui sibi [Elisabeth]
elegit dilectam,
ornatam gratiosamque
virtutibus semper
decoratam,

2 b. Vas virtutum liquore
confertum, bonorum
operum odorem vitae
diffundens, pigmenta
miraculorum.

8 a. Elisabeth,

Hungariae regina

pollens caelique

sapientia,

quae Christi sponsi

cupiens

copulam terreni

sponsi declin[ab]at ;

3 a. Generosa

atque regis filia,
maior Christi quam
viri gloria,
caelestem sponsum
gerebat

absconditum cordis
et mentis gratia.

4 a. In caelesti aerario
mirifice collacata
[est] haec nobilissima ;

4b. Sanctitatis praenuntia
duriore artum iugum
disciplina premebat.

5 a. Viri sui absentia
dispensatrix provida
Elisabeth benigna,
gestans pia viscera
[pro] pauperum inopia;

5 b. Lucet in eius anima
pietas eximia:
sic vidua honesta,
quae oppressis impendens
materna beneficia.

6 a. Videns suum Iesum dulcem
caelum patefacientem,
sibi leniraen dicentem:

6 b. "O, si tu vis esse mecum,
ego semper ero tecum
nunquam a te separabor."

7 a. Haec regina nobilis,
medicina doloris,
oleum unctionis,

7 b. Humilis, amabilis,
vera spes est miseris
[et] thesaurus pauperis.

8 a. Quae de terris est translata
et a Deo iam vocata
Christi ad regna
caelestia,

8 b. Ubi suum amplexata
Iesum dulcem sine mora
laudans cum vera
laetitia.

9 a. Miseratrix miserorum,
consolatrix desolatorum
vera mater tu orphanorum,
amatrixque

Dei praeceptorum,

9 b. Contemplatrix divinorum,
audi te laudantium chorum,
duc nos ad festa supernorum,
quo psallamus
regi saeculorum.