199. De Temporum Iniquitate.

1. Invaluit malitia,

Iam hora vesperarum,
Despicitur iustitia

Ubique nunc terrarum,
Crescunt crebro vitia

Rerum mundanarum,
Est concors ad supplicia

Imago divinarum.

2. Ocello lustrat singula

Naturae vim pertransiens
Duelloque subtilia

Sophismatum discutiens,
Cum mundi huius machina

Et gyrum caeli ambiens
Quaeritque sic magnalia

Seipsum homo nesciens.

3. Amat nunc mundus dulciter

Honores populares
Erigitque suaviter

Ad gradus clericales,
Fallit tandem breviter,

Quos iam fecit tales,
Nec velut pridem nequiter

Nunc fallit immortales.

4. Exsurgens iam revertere,

O dulcis mi amica,
Emendemus nos hodie,

Ne moriamur ita,
Ad pedes Iesu sustine,

Imago insignita.
Nil tibi sit amabile

Nisi ipsa vita.