219. De Rebus Humanis.

1. Lingua rudis, hebes ingenio
Viri docti sermonem facio,
Sed quidloquar, quiloquinescio?
Necessitas et non praesumptio.

2. Nulli vestrum reor ambiguum,
Viris bonis hoc esse congruum,
Ut supportet magnus exiguum,
Aegrum sanus etprudens fatuum.

3. Ne sim dignus et reus odio,
Si lucernam ponam sub modio,
Quid de rebus humanis sentio,
Pia loqui jubet intentio.

4. Ne vos gravet longa narratio,
Nec dormitet lector prae taedio,
Nec Tu autem dicat in medio,
Verbis brevem sermonem facio.

5. Ad aeternam beatitudinem
Ipsum Deus revocans hominem,
Verbum suum, suam imaginem
Misit ad nos per mitem virginem.

6. Est unita deitas homini,
Servo suo persona Domini,
Morti vita, splendor caligini,
Miseria beatitudini.

7. Scimus ista potentialiter
Magis facta certe quam aliter,
Scrutantibus spiritualiter
Scire datur, nescio qualiter.

8, Arte mira, miro consilio
Quaerit ovem bonus opilio,
Vagantibus in hoc exsilio
Locutus est nobis in filio.

9. Sed cum suae mentis consilium
Patefecit mundo per filium,
Ut neglecto cultu gentilium,
Deum noscat sic error hominum,

10. Poetarum seductos fabulis
Veritatis instruxit regulis,
Signis multis atque miraculis
Fidem veram dedit incredulis.

11. Obmutescant humana labia,
Nil occultum, jam patent omnia,
Revelavit sacra latentia
Non sapiens sed sapientia.

12. Conticescas fari, temeritas,
Ubi palam loquitur veritas,
Quod divina probat auctoritas,
Non improbet obscura falsitas.

13. Hujus mundi praeterit orbita,
Stricta ducit ad vitam semita,
Qui scrutatur rerum abscondita,
Trutinabit omnium merita.

14. Justus judex, inspector cor-
dium,
Nos ad suum trahit judicium,
Redditurusad pondusproprium
Bonis bona, malis contrarium,

15. In hac vita misere vivitur,
Vanitas est omne, quod cernitur,
Heri natus, hodie moritur,
Finem habet omne, quod oritur.

16. Sed qui dedit ad tempus vivere,
Vitambrevem potestproducere,
Vitam potest de morte facere,
Qui mortuus potest resurgere.

17. Nos ad regna vocat coelestia,
Ubi prorsus nulla miseria,
Sed voluptas adsunt et gaudia,
Cum sit Deus omnibus omnia.

18. Puniamus virtute vitium,
Terreat nos ignis incendium,
Foetor, fletus etstridordentium,
Cujus caret fine supplicium.

19. Sciens Deas nos esse teneros
Et gehennae dolores asperos,
Pia voce revocat miseros,
Ovem suam ponens in humeros.

20. O pietas inenarrabilis,
Omnipotens, incorruptibilis
Creaturae misertus nobilis
Est pro nobis factus passibilis.

21. Est alapas passus et verbera,
Ludicrarum diversa genera,
Sputa, spinas et praeter cetera
Crucis morte damnatus aspera.

22. Cum creator in cruce patitur,
Ferreus est, qui non compatitur,
Cum salvator lancea pungitur,
Saxeus est, quinon compungitur.

23. Compungamur intus in anima,
Iram Dei placantes lacrima,
Dies irae, dies novissima
Cito venit nimis celerrima.

24. Ecce redit districtus arbiter,
Qui passus est misericorditer,
Redit quidem, sed jam mina-
citer,
Coactus est, non potest aliter.

25. Judex justus commotus acriter
Judicabit iniquos graviter
Et torquebit eos perenniter,
Quamvis juste, tamen crudeliter.

26. Vos judicis estis discipuli
Et scriptura divina seduli,
Christiani lucerna populi,
Contemptores praesentis sac-
culi.

27. Vos non estis virgines fatuae,
Vertrae non sunt lampades
vacuae,

Vasa vestra madent assiduo,
Caritatis oleo mutuae.

28. Vos pascitis gregem dominicum
Erogantes divinum triticum,
Quibusdam plus, quibusdam

modicum,
Prout quemque scitis fameli-
cum.

29. Decus estis ecclesiasticum,
Cum venerit judex in publicum,
Ut puniat omnem maleficum,
Sedebitis in throno judicum.

30. Verumtamen inmundifiuctibus,
Ubi nemo mundus a sordibus,
Quod dicitis in vestris cor-
dibus,
Compungendum est in cubili-
bus.

31. Insistite bonis operibus,
Rene vestris utentes opibus,
Nam Deo dat, qui dat inopibus,
Ipse Deus est in pauperibus.

32. Ut divina testatur pagina,
Opes multae sunt viro sarcina,
Summa virtus est elemosyna,
Dici potest virtutum domina.

33. Hanc commendo vobis prae

ceteris,

Abscondatur in sinu pauperis,

Crede mihi, si quid deliqueris,

Per hanc Deum placare poteris.

34. Hanc commendo vobis prae-
cipue,
Haec est via vitae perpetuae,
Quod salvator ostendens con-
grue
Dixit: Omni petenti tribue.