ARBOREN. 221

Disceptatio Synoptica

IURA PUELLAE. Iamvero praeprimis haud sustinenda vi- detur sententia diei 15 Septembris 1884 , qua arborensis iudex definivit non esse in themate locum appellationi co- ram s. Sede. Quandoquidem appellatio ea de causa praecise excludebatur, quia actrix mulier , post priorem sententiam diei 3 Iulii 1882, et cum sibi a iudice primae instantiae praeceptum fuisset edocendi intra mensem de prosecutione appellationis, haud paruit, neque intra praefinitum tempus, sed recentissime tantum appellationem prosequuta est.

Verum ad haec observari posset 30 dies esse a iure de- finitos atque concessos parti succumbenti ut, post interpo- sitam appellationem coram iudice a quo apostolos petat qui- bus iudicem ad quem adire valeat - « Ab eo *qui appellat » infra 30 dies instanter apostoli peti debent et eidem intra » dictum tempus a iudice exhiberi. » - Cap.- Ab eo De ap-

pell, in Y I, et consonat L. De iudicibus eod. tit. et ibi Reiffenstuel num. 134, qui ait « de facto et spectato iure » communi apostoli intra 30 dies a tempore interpositae » adversus iudicem appellationis sunt. petendi. »

Porro si appellanti a iure et a praxi communi concedi- tur spatium mensis, pro petendis apostolis , iam haud cogi ipse potest infra id tempus edocere quoque de introducta appellatione apud iudicem ad quem.

Ulterius quamvis , iuxta communem DD. sententiam , iudex a quo possit appellanti praefigere terminum praesen- tandi apostolos, sub poena quod alioquin appellatio efficia- tur deserta; tamen in themate haud constat apostolos fuisse mulieri appellanti concessos ab arborensi iudice : sed hoc unum ex actibus processualibus habetur, quod iudex ille die 14 Iulii 1882 admiserit appellationem a Sophiae procuratore peractam: - « Admissa appellatione, si et in quantum man- » datur, prout supplicatum praefigimus 30 dies ad docen- » dum de appellationis introductione penes iudicem ad » quem. » - Porro aliud est admissio appellationis, aliud vero