222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

« tentis Dei simulque educatio ipsa, longa item in Societate probatio nec

« non regularum et constitutionum observantia praestare noscuntur »

(Const. Ascendente Domino, 25 Maii 1584).

Servus Dei Philippus Jeningen inter insigniores Sodales huius optime

de Ecclesia meritae Societatis est adnumerandus, qui in verbum- Dei

incessanter praedicandum, in sacramenta administranda atque in alia

sacra ministeria, totam vitam ad mortem usque impendit, uberrimos

referens fructus in salutem animarum, uti mox declarabimus.

Anno 1642 in civitate Eistettensi, Bavariae ditionis, ex Nicolao Je-

ningen aurifice, huius civitatis praefecto, et Anna Maria, quartus ex

undecim filiis, Ioannes Philippus natus est, qui lustralibus sacri bapti-

smi aquis die 5 Ianuarii fuit ablutus.

Humaniorum litterarum curriculo in patria emenso, in Ingolstadtensi

universitate philosophiae operam dedit, ubi Magistri titulum adeptus

est; ibidem quoque theologicis disciplinis operam navare incepit. In So-

cietatem Iesu a. 1663 admissus, maiori nisu totum se perfectionis studio*

dedidit eoque successu, ut senioribus ipsis in exemplum eluceret. Simpli-

cibus votis nuncupatis, magisterio fuit addictus, ac postea theologiae stu-

dium resumpsit, quod a. 1672 complevit, eodemque anno die 11 Iunii ad

sacrum Presbyteratus ordinem est promotus. Tertio probationis anno

absoluto, pueros docendi munus aliaque minora officia ei fuerunt concre-

dita usque ad annum 1680. Interim quatuor sollemnia Societatis vota

nuncupavit.

Etsi pluries a Superioribus petierat ut ad evangelizandos infideles

mitteretur, sui voti compos, ob tenuem valetudinem, non fuit factus.

Ad urbem « Ellwangen » missus, ibi ad mortem usque permansit, mul-

tiformis sacris ministeriis impensissime distentus, praecipue in beatae

Mariae Virginis Lauretanae sanctuario, voto et opera Praepositi noviter

erecto, ad quod frequentes peregrinantium fidelium turmae accurTëbàïït.

Verum missionalis zelus, quo vehementer animus eius inflámmaba-

tur, non poterat in eius pectore contineri : quapropter in sacris expedi-

tionibus fere totam contrivit aetatem, in quo ministerio centum saltem

loca peragrans, spatia caritatis dilatavit ingentesque animarum mani-

pulos Christo valuit offerre.

Innumeros apostatas a fide atque haereticos in Ecclesiae sinum re-

duxit, plurimos in fide confirmavit et ad viam christianae perfectionis

allexit.

Efficax quidem erat eius verbum, longe autem efficacior eius vivendi

ratio. Virtutum enim omnium exempla praebebat, quae non modo fideles,

sed etiam Dei inimicos, cogebant eum virum sanctum agnoscere aut sal-