TAURINEN. 223

theologus et canonista, piaculum existimem animadversionibus Brnos Patres morari.

Hisce aliisque animadversis, propositum fuit diluendum

Dubium

An constet de matrimonii nullitate in casu. RESOLUTIO. Sacra 0. Concilii, re discussa sub die 25

Iulii 1891 censuit respondere; Negative. Ex QUIBUS COLLIGES I, Quasi domicilium relate ad pa-

rochum proprium, pro matrimonio ineundo, acquiri ab illo qui spatio unius mensis habitaverit in loco ubi matrimonium celebratur; si tamen animum habeat permanendi per maio- rem anni partem.

IL Vagum dici illum, qui vere prius domicilium deseruit et, actu, aliud non habet; quamvis mente destinaverit ubi- nam domicilium figere debeat: quia domicilium non animo tantum, sed re et facto constituitur.

III. Vagorum proprium parochum esse quemlibet paro- chum illius loci ubi actu vagus versatur.

IV. Parochum, antequam deveniat ad coniungendos va- gos, inquisitionem facere debere, rem ad Ordinarium deferre et licentiam ab? eo obtinere.

V. Valida tamen esse matrimonia vagorum, in quibus pa- rochus non praemiserit inquisitionem , neque licentiam ab Ordinario obtinuerit: quia adsunt essentialia ad matrimonium et quia Tridentinum non apposuit legi suae clausulam ir- ritantem.

VI. Raptum esse violentam abductionem mulieris, ma- trimonii ineundi causa; ideoque nisi mulier per vim, absque eius consensus, traducatur de loco in locum raptus non con- stituit impedimentum dirimens.

VII. In themate ergo neque raptum adfuisse constat, quo invalidum fieret matrimonium; huius sacramenti celebrationi adfuisse parochum proprium, quomodolibet censeantur con- trahentes vel uti vag i , vel uti quasi domicilium habentes.