22Ì EX S. C. CONCILII

tina teneantur, se transferunt seu transeunt alio, ubi non viget, cum fraude Ergo, infert orator, qui se transfert seu transit sine fraude sub prohibitione non cadit. Quo sensu etiam S. C. de Prop. Fide rescribens ad Ep. Helio- politanum a. 1670, ad 3 dubium sic conceptum: « An qui in propria parochia Concilii decretum circa matrimonia au- divit, possit in aliis locis in quibus non est publicatum de- cretum, sine parocho matrimonium contrahere »; reposuit: « Ad 3 licere iuxta decretum eiusdem S. C. C. modo non fiat in fraudem ».

Quod si obiicias auctoritatem S. C, quae aliam visae sunt per responsiones suas dare dispositioni Urbani interpretatio- nem, eam extendendo ad fraudem meri facti ; respondet vin- culi defensor, unam vel aliam responsionem per se ius non facere, nec probari posse iurisprudentiam Curiae in hac interpretatione sustinenda talem fuisse ut ex repetitis deci- sionibus efformata fuerit vera iudicialis consuetudo. Neque movet oratorem auctoritas Bened. XIV in suis Inst. XXXIII , n. 9 allata ab advocato, nam auctor harum Institutionum non est, inquit, Benedictus XIV Romanus Pontifex ut legislator, verum Prosper Lambertini, privatus doctor.

Tandem Sacramenti vindex sermonem instituit de po- strema quaestione : aa in specie huiuscemodi fraus cadere possit in haereticae sectae adscriptis, et an in protestanti- bus Bianca et Franhlin ea sit agnoscenda vel non.

Et respondet negative quia si plenissime licet theoriam de fraude meri facti in genere impugnare, id tanto magis praestare fas erit, tunc quum agitur de haereticis, seu de protestantibus in secta acatholica natis et enutritis. Sane aliena a verbis dispositionis Urbani est interpretatio fraudem, agnoscens meri facti. Verum, eo vel magis id repetendum, quum agitur de haereticis, qui certissime non se transfe- runt seu transeunt in loca ubi viget decretum « Tametsi », ut parochum suum declinent; nam nullimode potest alio ex fraude concedere, ad parochi forum declinandum, ille qui nullo prorsus modo scit se parochum habere.