RHEMEN. 225

Post Benedictum XIV alii sunt scriptores qui de beati Urbani cultu testimonium perhibent; et in Cathedrali Ecclesia Terracinae, ubi electus et adoratus fuit, manet adhuc imago, sub qua legitur B. Urbanus II. In Ecclesia s. Mariae maioris Cavensis nomen b. Urbani infantibus baptizandis imponitur ex traditionali fidelium pietate. Et in Castellione supra Matronam, ubi Urbanus II ortum habuit, vivax eius memoria usque in hodiernam diem superstitit, et Sanctas passim ab incolis vocitatur. Anno 1866 Emus Card. Gousset, accepta a Comite de Verdonnet donatione prioratus Binsonnensis , cuius b. Urbanus Prior fuisse fatetur, Rhemensi Archiepiscopatui donavit. Anno autem 1875 solemne festum Castellione in hono- rem b. Urbani II celebratum est.

Hinc merito dici posse videtur , b. Urbanum iam antiquissimo potitum fuisse cultu , tam ante aeram urbanianam , quam ea ver- tente, quam postmodum ad nos usque.

ANIMADVERSIONES PROMOTORIS FIDEI. Ominor, ait iste, et quidem ex animo , ut tot laboribus , ac praestantium virorum coeptis se- cundus respondeat exitus; at graves difficultates dissimulare nequeo, quae piis hisce votis contraire videntur. Et primo quoad actorum formam , animadvertendum est quod plura in hoc processu occur- runt , quae plene non cohaerent cum iuris communis praescriptis. Sic dubius est quis fuerit Notarius constitutus in Actuarium huius processus. Plures personae autem, plura simul in hoc iudicio exple- verunt officia. Sed haec officiorum in una eademque persona sive unio, sive conversio omnino prohibetur decreto, anno 1870 lato, et clausula irritante firmato : acta itaque ipsa nullitate laborant.

Ast ad cultus probationes digrediendum est, quarum praecipua est illa celebris pictura , qua absidam Sacelli s. Nicolai Mirensis Callistus II decoravit. Illud tamen in primis prae oculis habendum, Panvinium primum verba fecisse anno 1562 de hac pictura ; nam usque ad eumdem scriptorem nulla occurrit sive graphica, sive historica memoria de hac ipsa pictura. Insuper Panvinius in suo opere m. s. De Basilica, Baptisterio, et Patriarchio Lateranensi, nullam sanctitatis notam tribuit Pontificibus in ábsida depictis, vel ab aliis tributam fuisse narrat . Nihilque obiicere iuvat, quod etiam s. Gregorius VII in illa pictura caruerit aureola ac sancti elogio; novum enim non est absque iis sanctitatis signis antiquas reperire imagines summorum Pontificum, quamvis iis deinde cultus publicus ecclesiasticus delatus fuerit. I ta in serie depicta olim in Basilica Ostiensi neque aureola , neque sanctitatis titulo distinctae erant

Acta, Tom. XIV fase. £X/. 16