206.

De Disciplina.

1. Disciplinae filius
Ait imperterrito:
Frater, cur fis devius,
Cur sudas in devio?

Esto Noe similis

Consecratus Domino,
Forte sum odibilis,

Quia verum concino.

2. Timor est initium

Omnis sapientiae,
Timor fugat vitium

Vilis ignorantiae,
Timor dat fastigium

Regiae potentiae,
Timor est humilium

Clipeus in acie.

3. Quid nocet id perdere,

Quod tam cito redeat,
Quidnam cutem vendere,

Cum cito refloreat,
Pro cute recipere,

Quod plus auro valeat?
Ergo, frater, patere,

Quod te timor arceat.

4. Dulcia non meminit,

Qui non gustat tristia,
Mel, ut Plato cecinit,
Sapit post absinthia,

Nam Matthaeus concinit
Inter evangelia:

Ubi timor desinit,
Incipit miseria.

5. Sicut humor modicus

Est medela floribus,
Sic et timor medicus

Optimus in rudibus ;
Taurum domat rusticus

Ictu, fuste, restibus,
Puerum scholasticus

Verbis et verberibus.

6. Nunquam Pharaonicus

Proficit in artibus,
Quia diabolicus

Talis est in omnibus.
Iam ad finem contraho,

Velut ambo sapimus:
Si vis esse Pharao,

Finis erit pessimus.

R Patienter patere

Verba cum flagitiis,
Noli dura spernere,
Ne volvaris vitiis.