226 SALERNITANA

sent, qua obligationem suscipiebant reliqua Abbatiae bona servandi, nec non pedetentim reficiendi damna eidem Ab- batiae per praefatam venditionem illata; reliquorum tamen bonorum alienationem prosequuti sunt, partim currente an- no 1879, partim anno ineunte 1880.

Iam procedendum erat ad venditiones bonorum ad Ec- clesias B. M. V. Coronatae et Lauretanae spectantium. Ad huiusmodi postremam alienationem perficiendam Apostolicam veniam postulaverunt, obtinueruntque die 20 Iulii 1880 hisce sub conditionibus, nempe quod oratores in securitatem satisfactionis onerum dictis bonis inhaerentium pecuniae ca- put penes Ordinarium deponerent annuum producens redi- tum libellarum 250, quodque iuripatronatus omnino valedi- cerent. Antequam vero, huius rescripti notitia ad eos per- venisset, die 7 Augusti anni eiusdem, Ianuario Mastrangelo dictarum Ecclesiarum bona vendiderunt, immo ipsum ius- patronatus.

Absolutionem a censuris nec non patronatus confirma- tionem, vel sin minus novam concessionem, petente Ianuario Mastrangelo, et parocho Eccle siae a Lauretana-Virgine mor- dicus obsistente, sequentibus argumentis hinc inde certa- tum est.

Disceptat io Ss no p tica.

QUAE IANUARIUS MASTRANGELO AFFEREBAT. Iurispatronatus manutentionem vel saltem novam concessionem sibi esse tribuendam actor contendebat 1. ob legitimam in iuspa- tronatus successionem, 2. ob aedificationem et dotationem, 3. ob magnam earumdem Ecclesiarum utilitatem.

Primae partis demonstrationem aggrediens, recolebat notissimum iuris principium quod habet « Iuspatronatus le- gitime possessum in emptorem transire, quoties bona qui- bus illud adnexum est alienantur , et pretium pro iuris translatione non augetur; Cap. cum saeculum 13 de iu- repatr. Barbosa Collect, in Cap. eoo litteris 7 de iurepatr. num. £; Gagliardi de iurepatr. lib. 3 cap. 14 §. 7. In