226 UTINEN.

Non longo tamen temporis spatio a controversiis tempe- ratimi est. Parochi enim nullam reclamandi occasionem prae- termiserunt, ut saltem ex parte decimae sibi adiudicarentur, quod praesertim eruitur ex petitionibus et quaerelis annis 1 7 9 6 et 1 8 4 3 , sive civili sive ecclesiasticae auctoritati, licet incassum, porrectis. Capitulum autem, quod interim, Aquile- iensi patriarchatu suppresso, anno 1 7 5 3 archiepiscopalis ec- clesiae honoribus auctum fuerat, semel et iterum parochis obstitit, atque assertis quoad collationem et decimas iuribus hactenus potitus est.

Demum saeculares contentiones paucis abhinc annis ite- rum excitatae sunt, cum parochi in ius coram Archiepisco- pali Curia canonicos condixerant, petentes ut vi parochiali- tatis sibi concederetur ius exigendi quartesium in proprio quisque territorio, aut sin minus no valia. Reconventionem tunc opposuit Capitulum in contestatione litis postulavitque, ut tribunal per sententiam constituat, urbanas paroecias uni- tas mensae capituli metropolitam, esse distinctas, minime vero dismembratae a matrice.

Archiepiscopus, ad terminum producto processu per con- stitutos iudices edidit sententiam ; declarando absolutos ca- nonicos procuratores Capituli utinensis a petitione facta per procuratores, nomine proprio, et aliorum parochorum ; et paroecias Utinensis civitatis, unitas esse mensae Capituli metropolitani; a qua sententia Parochi appellationem inter- posuerunt apud S. C. Concilii.

Disceptatio Synoptica

DEFENSIO PAROCHORUM. Patronus, qui defensionem paro- chorum suscepit in primis sermonem instituit de unione, et recolit unionem a Capitulo obiectam, nec ratione iurisdictio- ctionis, nec ratione matricitatis vel subiectionis admitti posse. Etenim si quid eiusmodi antiquitus extitisse admittatur, cum per Apostolicam constitutionem « Suprema dispositione » Be- nedicti X I V diei 19 Ianuarii 1753, collegiata S. Mariae ad