227. De sanctis Innocentibus.

Insontes Domini, nobis succurrite sancti,

Nos gravibus vitiis per Christi solvite nomeN.
Suscipe tu, dominans, sanctorum suspice voceS,
Omnibus et miserere tuis, quos sanguine fusO
Nempe redemisti; splendens in carcere lumeN,
Traxisti de morte tuos; mors mortua dormiT,
Ex quo morte tua reserasti gaudia vitE.
Sanguinis effusor saevusque inimicus HerodeS
Destruitur per te victus, fortissime DaviD.
Ocior hostis erat volitans omni quoque ventO,
Mordax ut frendens cupiens leo perdere ChristuM.
Innocuos pueros sternebat corpore necI.
Non tamen extinctos inclusit tartara daemoN,
In gremium caeli vexit sed gratia summi.
Nomina habent in fronte sua, patris quoque nomeN,
Omnes et clamant modulando carmine pulchrO.
Bombo qui luctus lacrimantur coniuge IacoB
In superis plorat pueri ceu mater ablati,
Sed nimio non vult luctu cessare deplangenS,
Sunt quia, sed non est illis regressio tristiS,
Ut veniant iterum mundum qui planctus in usU
Cosmica cuncta manent detersa tristia, doneC
Cunctjpotens veniens nos omnes colligit illuC
Uivida vos, sancti, clamat mea palpebra fletU,
Rectorem mundi precibus, rogo, flectite sempeR:
Rex fortis, Iesu, dominans, miserere, precamuR,
Impie quod gessit Frowmundas corpore facti.
Tollite peccatum. quod Christus sanguine tinxiT.
Eudochias os oplon stephanosas, Kyrie ChristE,
Sanctos innocuos, qui cantant carmina laudiS.
Ante thronum Domini cantant sibi cantica pulchrA:
Nostrum vindica ema, splendens de lumine lumeN,
Confratrum numerus, dictum est, requiescite, doneC
Tempus adhuc modicum , cum rex fortissimus astaT.
Insontes Domini, nobis succurrite sancti.