Annecien. 227

latione SS. LL., vol. i, n. Jjo) , nonnisi ex benignitate

S. Sedis factum est, quod « si aliquibus in casibus iustae ac

rationabiles causae ad sensum earum litterarum impedimento

erant, ne aliqui animarum curatores huic praecepto (litandi

nempe Sacrum pro populo diebus festis suppressis) satisfacere

possent; re ad S. C. diligenter exposita, accedente commen-

datione illorum Antistitum, ac specialiter ad Sanctitatem Suam

relatione facta, peculiarem veniam ad certum tempus dura-

turam assecuti sunt, ac etiam nunc assequi solent ».

Verum ne ex hac concessione suspicio oriretur indultum

concessum fuisse in parochi commodum et lucrum, eidem

concessioni imposita fuit lex tradendi Ordinariis seu impen-

dendi illorum arbitrio in usum pium eleemosynam ex dictae

Missae obligatione perceptam. Unde sequeretur parochos in

casu teneri integrum omnino stipendium Episcopo tradere,

etiamsi Missam cum cantu celebrent, quaecumque illa sit, ma-

nualis seu fundata, salvis tamen iuribus stolae pro Missa

exequiali. Cum enim indultum expresse et inconditionate da-

tum sit favore Seminarii, quaecumque fieret subtractio, ver-

gere t in praeiudicium seu damnum ipsius Seminarii. Quod

insuper cum in vim dictae clausulae iam acquisiverit ius quod-

dam ad dictas eleemosynas, eidem integrum stipendium, quin

aliquid sibi retineant parochi, tradere debent, ad normam

Const. Urbani VIII Cum saepe, die 2 Iunii 1625 aliorumque

iuris textuum.

Nec praetereundum quod, nisi tenerentur parochi inte-

grum perceptum stipendium in pium opus determinatum re-

fundere, abusibus aperiretur via, sive in quaerendis titulis ad

retinendam stipendii partem, sive in quaeritandis Missis cum

cantu. Hinc nuper etiam die 27 Febr . 1905 ( i ) H. S. C.

Episcopo S. Deodati , quaerenti utrum concessio ab eo facta

parochis suis, qui cum indulto diebus festis abrogatis cele-

(1 ) Cfr. Acta S. Sedis, vol. 37, pag. 524.