228 RHEMEN.

ea nempe epocha, qua in pristinam, ceu putarunt, formam restituta fuit. Ideo ipse Pontifex in tertia sui operis editione anni 174:7 animadvertit, picturam a se memoratam non ita amussim antiquae respondere. Idcirco ibidem scribit u utile indicavimus eam (picturam) diligentius describere, quod eo magis necessarium visum est, quod •pictura prout antiquitas, non exacte usquequaque expressa est .»•

Dissimulandum haud est Lambertinium cum primo opus suum de canonizatione ederet , putasse ex ea Lateranensi pictura colligi posse immemorialem cultum in determinato loco summis illis Pon- tificibus concessum, fatetur tamen se auctoritatem Caietani secutum idipsum scribere; ac licet postea ad Summum Pontificatum evectus eas RR. Pontificum imagines instaurasset, diserte declaravit , se id tantum fecisse"" u ne antiquarum sacrarum imaginum memoria perirei, n Neque hac declaratione contentus, rei difficultate permo- tus , in memorata tertia operis editione hoc iudicium ipsum adeo temperavit, ut eam ex Grimaldio descriptionem , pro genuina ha- buerit , in qua nulla Gelasii , Paschalis et Urbani II apparent nomina.

Insuper haud omitti debet quod anno 1718 Cresciinbenius obti- nere nequiverit cultus Confirmationem pro Gelasio I I , innixus eidem argumento, nempe picturae Lateranensi. Ac profecto si Callixtus II aut Benedictus XIV per illam picturae appositionem atque instau- rationem cultum publicum ecclesiasticum in determinato loco in- dulgere intellexissent , fieri ne poterat ut eius extensio , saltem a Romano Clero numquam per tot saecula expetita , aut obtenta fuisset , prouti factum novimus pro Gregorio X, Benedicto XI , Urbano V et Eugenio I I I , vix ac patuit in aliquo determinato • loco cultum ecclesiasticum iis Pontificibus exhiberi?

Cum ita se habeant quae ad Lateranensem picturam pertinent, ab expendendis aliis documentis ecclesiastici cultus abstinere omnino possem , ait Fidei Promotor. Nam ipsi qui cultus confirmationem promovent, haud dissimulant, eo monumento praecipue , imo fere unico, cultus probationem niti. Pariter haud oportere reliqua per- pendere monumenta a iudiciali sententia memorata. Quod attinet scriptorum elogia, quibus Urbanus II beatissimus seu beatissimus vir ac sanctae memoriae appellatur: nec non effusam populi devo- tionem, meminisse iuverit haec ad probandum publicum cultum erga RR. Pontifices idonea non esse , cum pro Romanis Pontificibus , recens defunctis, illae appellationes, atque venerationis significatio- nes a populo indiscriminatim adhiberi consuevissent. Felicia quidem