228 UTINEN.

gesta est: in patriarchae decreto nil aliud vident quam ea- rum simplicem distinctionem, absque eo quod antiqua unio labefactaretur.

At misso etiam quod haec paroeciarum dictinctio a Pa - triarcha facta est, ea lege, ut parochi perpetui ac titulares essent ; ut ii omnes parem potestatem haberent, ut iis om- nia iura competerent quae ad omnes parochos pertinent (quae omnia propriam ac luculentissimam separationem ostendunt) patronus notat, ipsam causam et significationem decreti dis- membrationem patefacere. Causa quidem : quia gravia orie- bantur mala ex eo quod vicarii sacerdotes absque iurisdi- ctione integrae pene provinciae curam gererent. Hinc pri- mum Patriarcha tribus sacerdotibus parochialia munia com- misit « ne tanta populi multitudo curaque illius negligatur. » At deinceps malo adhuc ingravescente, Patriarcha Grima- nius totidem paroecias definire constituit, urgente praesertim recentissimo Tridentini decreto; quod tamen Aquileiensis Patriarcha Barbarus per suum decretum in executionem de- mandavit, octo erigens paroecias, universam civitatem in octo partes, id est in octo paroecias dividens ; ita ut quisque suis limitatis finibus contineatur, neque terminos parochiae, excepto casu necessitatis, transilire et confundere audeat. Parochialia vero iura quibusque parochis, et eorum singulis, integra et salva esse voluit.

Quae cum ita sint, patet in praefato decreto agi de vera et propria dismembratione et non de simplici distinctione in- ter paroecias, quae antea non existebant, et nonnisi per dis- membrationem ab unica antiqua erectae.

Ad haec obiicitur, Patriarcham, formam a iure praescri- ptam neglexisse: quia gravis ad dismembrationem causa erat legitime probanda, et audiendi erant antiquae ecclesiae rector et cathedralis ecclesiae capitulum. Quibus post trium saecu- lorum lapsum in medium prolatis, patronus in primis re- spondet cum Barbosa De paroc. par. 3 cap. 28 § 2 n. 16 : « Licet solemnitas extrinseca, qualis est interventio iustae