PARISIEN. 229

Quapropter optimum habet defensor testimonium sacer- dotis Iosephi Sabatier, qui refert : « Cette jeune femme (Fer- dinanda) me demanda de témoigner en sa faveur. Je lui répondis que la chose ne m'était pas possible, que je ne pouvais parler que selon ma conscience. Là-dessus nous nous séparâmes ».

Verumtamen adimplere quod promiserat Carola Allard ausa minime est. Inde irae, hinc ab actricis matre addu- cta est ut scriberet praefatam epistolam. Quod contra de- cretum Clementis V, defensor hoc factum esse existimat (Clement, de test. cap. i ) : « Testibus rite receptis et eo- rum attestationibus publicatis, sicut non licet super eisdem vel directo contrariis articulis alios vel eosdem testes in principali causa producere, sic non debet in appellationis causa licere : cum non minus in appellationibus quam in principali causa subornatio sit timenda ».

Hic vinculi defensor memorat quod non verbis tantum oporteat dimicari in iudicio, sed monumentis. Etenim si verba absque monumentis in honore habeantur, credere de- bemus idem posse simul esse et non esse.

« Naturam expellas furca, tamen usque recurrit » ex- clamat defensor. Nudius tertius vicecomes iureiurabat se pa- ratum ad exhibendas literas ab actrice, post initum matri- monium datas, et nemo invidet, quae illi obtigit, sortem - Modo epistolam excogitat ab eadem actrice ante nuptias scriptam ad dominum de Miramont, ut auxilium sibi ferret, in uxorem eandem petendo a matre sua.

Hic interrogatus asseruit epistolam recepisse. Et paulo post asserit sese remittere ad Tribunal tria emblemata de- picta a Ferdinanda, duobus annis ante eius matrimonium ; quibus eidem iuveni Miramont panderet suam affectionem.

« Oh sanctas gentes quibus haec nascuntur in hortis Nu- mina ! » exclamat vinculi defensor hoc loco ; sed epistola, imo epistolae ubi sunt? Praeter epistolam enim Ismaëlis, Franciscus commemorat epistolam a Ferdinanda sibi datam, in qua Ferdinanda die nuptiarum, ait Franciscus, clamabat: