229. De Chori Officio.

1. Dum in nocte video

in choro conventum
Et ad laudem Domini

quemlibet intentum,
Esse me considero

ut ad tornamentum,
Ubi non est licitum

ire somnolentum.

2. Tornamentum ludus est
fortium virorum,
Strenue pugnantium
et non pavidorum,
Quibus bene convenit

ordo griseorum,
Quorum nullus tepidus
intret jure chorum.

3. Tornamentum longius

quaerit bonus miles,
Ut probare valeat

vires juveniles,
Matutinas monachi

sic petunt viriles,
Quas frequenter nesciunt

frequentare viles.

4. Reges, duces, comites

Solent exercere
Tornamenta, ut queant

saeculo placere,
Sic in choro monachi

non debent silere,
Ut laudem a Domino

valeant habere.

5. Simplex miles arripit

regem aliquando,
Ludum, quem praediximus,

saepe frequentando,
Sic et pauper monachus

bene vigilando
Coeli capit Dominum

devote cantando.

6. Talis enim captio

dulcis est et bona,
Jesum capientibus

dat rex larga bona,
Quia non discernitur

ab ipso persona,
Quando vigilantibus

dabitur corona.

7. Dum mane consurgimus

de dormitione,
Christum regem capimus

brevi cum sermone,
Vulnerum, quae passus es

recordatione
Disciplinae, lanceae,

spineae coronae.

8. Ex his solet fluere

nectaris resina,
Quae est peccatoribus

summa medicina,
Quando Deo psallimus

mente columbina,
Datur procul dubio

gratia divina.

9. Corona promittitur

mane vigilanti,
Ubi Deus praemia

dabit militanti,
Cum sponsus advenerit,

et cum dormitanti
Non patebit janua,

quam intrabunt sancti.

10. Somnus est dulcissimus
semper in aurora,
Tunc cibus digestus est
ad inferiora,

Et laetatur anima
sanguinis in hora,

Tunc natura solvere
solet graviora.

11. Non debet hoc tempore

monachus dormire,
Castitatem qui suam

volet custodire,
Tunc solet fragilitas

carnis ebullire,
Quam sacrae vigiliae

faciunt perire.

12. Asperae vigiliae

sunt pigris ut spinae,
Sed vere sciendum est,

quia matutinae
Corporis et animae

fiunt medicinae,
Nam caput a phlegmate

purgant sine fine.

13. Ergo diu vivere

monachi probantur,
Quia nec cibariis

nec somno gravantur,
Probatur, quod plurimi

inde moriantur,
Quod carnis in crapula

nimis gloriantur.

14. Ad choream leviter

stetimus in foro,
Placentes hominibus

vestitu decoro,
In veste nunc humili

psallimus in choro
Canentes, ne similes

simus sycomoro.

15. Sycomorus foliis

optime vestitur,
Sed nullus sub foliis

fructus reperitur,
Ad quid corpus vestibus

sanctis operitur,
Si sub illis tepidus

monachus nutritur.

16. Solet potus tepidus

nauseam parare,
Nec Deus vult tepidum

sibi sociare,
Nam justus ut lilium

debet germinare,
Non ut ficus fatua

terram occupare.
17. Sicut noctis tempora

terrae dant humorem,
Sic sanctae vigiliae

auferunt teporem
Bene vigilantibus

et reddunt amorem
Cordibus psallentium

coeli dando rorem.
18. Jesus personaliter

est in psalmodia,
Angeli, apostoli

et virgo Maria
Cum suis virginibus

et laetantur, quia
Ire nos conspiciunt

in coelesti via.
19. Fuit quidam monachus

physica peritus,
A terrarum dominis

multum requisitus,
Laute procuratus est,

mollibus vestitus,
Ivit ad vigilias

saepius invitus.

20. Hic in choro tepide

stetit nec cantavit
Et in psalmis maxime

chorus laboravit,
Licet dignus non fuit,

hic consideravit,
Quod virgo pulcherrima

cunctis propinavit

21. Pigmentum de pixide

valde pretiosa
Et ad ipsum veniens

quasi taediosa
Pertransivit tepidum

facie rugosa,
Quae fuit prae omnibus

rebus speciosa.

22. Tunc cognovit physicus,
quod erat illusus,
Abbatis consilio

mane fuit usus,
Mollia deposuit,

quae non habet usus,
Et valde poenituit
animo confusus.

23. Matutinis laudibus

fortiter intentus,
Vestibus, cibariis

vivens ut conventus,
Et ab illo tempore

nunquam fuit lentus
Nec est in collegio

melior inventus.

24. Non diu post tempus hoc

meruit videre
Visionem pristinam,

qualiter fovere
Virgo solet monachos,

qui nolunt torpere,
Et partem cum ceteris

meruit habere.