Fontis Baptismalis 233

paroecia, ad quam fideles pertineret. Tandem animadverten-

dum quod Archipresbyter tenebatur ad manutentionem fontis.

Paucos dies postquam paroeciae S. Ioannis dicta domorum

adiecto facta fuerat, parochus facultatem erigendi fontem bapti-

smalem in Ecclesia S. Francisci, postulavit ab Episcopo, qui

die 12 septembris 1874 precibus annuens rescripsit : Cum

nobis constet de veritate expositorum et cum Ecclesia S. Fran-

cisci in usum paroeciae de consensu interesse habentium desti-

nata fuerit, in eadem ob iustam causam expositam baptiste-

rium ad normam ecclesiasticarum legum quamprimum extrui

auctoritate nostra ordinaria libenter concedimus. Huiusmodi

tamen decretum Archipresbytero notificatum minime fuit, atque

executioni demandabatur mense aprilis anni 1876, fontem eri-

gendo in eo adamussim loco, in quo extiterat antiquissimo

tempore, quando Ecclesia S. Francisci erat Collegiata sub

titulo S. Mariae.

Archipresbyter sua iura violata, ac sibi damnum illatum

reputando, oblato libello S. Congregationi Concilii petiit remo-

tionem fontis ac redintegrationem et restitutionem suorum

iurium quibus spoliatum fuisse querebatur. Episcopus de more

pro informatione et voto rogatus, contrariam Archipresbytero

suam sententiam aperuit.

Disceptatio synoptica.

PRO PAROCHO S. IOANNIS . Advertebatur in primis leges

Ecclesiae maxime exoptare ut commodiori atque promptiori

baptismatis collationi provideatur, ac ea propter in Concilio

Meldensi ut cuique paroeciae fons adscriberetur decretum

fuisse teste Francés, De Eccles. Cathedr., cap. iç, n. 25 ; imo

ob populi commodum in Concilio Prov. Mediolanensi III sta-

tutum fuisse etiam in Ecclesiis non parochialibus erigi posse.

His consonant Crispino, Della Visita pastorale, p. 2, § j,

n. i ; Catalanus, Comment, in Ritual. Rom.; Barbosa, De Pa-

rochis, cap. 18, n. 7-; ac praesertim S. Congregatio Concilii,