EX S. G. CONCILII 233

RESCRIPTUM. Vicarii Parochorum sunt natura sua amovibiles.

Eme et Rme Domine mi Obsme,

Vehementer obstupui de interpretatione quam in quodam opusculo datam inveni litteris, de mandato SSmi D. N., ab in- frascripto S. huius Congregationis Secretario conscriptis pa- trono sacerdotis N. N. Harum litterarum duplex est pars. In prima nunciatur Sanctitatem Suam, attentis omnibus, censuisse non expedire causam huius sacerdotis in generalibus comtiis S. Congr. disceptari. In altera asseritur, attenta factorum serie, et habita ratione de iis quae Eminentia Vestra retulit, bono no- mini et honori huius sacerdotis nullum allatum fuisse detri- mentum. Iamvero ex denegato a Sanctitate Sua novo causae examine, confirmata evasit resolutio S. huius Congregationis, quae semel et iterum admittere noluit querelam sacerdotis huius contra Ordinarium ob translationem ab una ad aliam paroeciam, pro munere vicarii exercendo, atque hoc ipso ra- tam habuit archiepiscopalis curiae Parisiensis dispositionem. Quae, etsi dicto sacerdoti adversa, iustam esse et canonicis legibus consonam in dubium revocari non licet, cum vicarii seu coadiutores parochiales natura sua amovibiles sint; et ne- dum ex culpa et ex causis disciplinaribus, sed etiam pro op- portunitate et maiori Ecclesiae bono, iudicio Ordinarii sui, in Gallia praesertim, de uno in alium locum transferri possint, quin querelam de iniuria aut de damnis movere queant. Quod quidem in casu sacerdos N. N. eo minus fieri licebat, quia ex ipsa eius confessione constat disciplinarem causam ad re- motionem seu translationem non defuisse. Pervicacia enim eius in exigenda cuiusdam confratris sui condemnatione, et re- luctantia quiescendi iudicio Ordinarii sui, ordini et ecclesiasticae disciplinae sin minus adversabatur, et aliqua coercitione digna erat. Verum quia error in agendo et aliquis excessus in modis praesertim si ex iustitiae zelo, utique intempestivo, proveniat, non dehonestat hominem, et cum aliunde de moribus et hone- sta vita huius sacerdotis Eminentia Vestra bonum praeberet testimonium, ideo in dictis litteris addita sunt verba quae sac. N. N. laudi et honori utique sunt, sed in curiae archiepiscopa- lis Parisiensis condemnationem non possunt ullo pacto verti.