2 3 4 VIVARIEN.

docet antiquitas. Cur vero prae caeteris sol i tarum templum illud selegissent, nisi ut Patroni sui corpori propius dormientes, eius orationibus iuvarentur?

Inter alia documenta adest martyrologium manuscriptum saeculi XI asservatum in Archivio Yivariensis Ecclesiae, in quo edicitur « Pridie Kalendas Iunii. In territorio Vivariensi, in Ec-

> clesia b. Martini Vallis Couspiensis . . . . iacet usque ad prae- > sentem diem s. corpus beati Ostiani cum multis aliis. » In lectione IX officii s. Ostiani a S. R. C. approbata anno 1857. et Aniciensi ac Vivariensi Dioecesi concessa habetur: « Corpus eius in Ecclesia s. Martini Vallis Couspiensis iacet, et idcirco a Vivariensibus"ad hanc Ecclesiam itur solemniter pro impetranda pluvia tempore siccitatis. »

His adiicendum est quod etsi Ecclesia illa in honorem s. Mar- tini Turonensis primum aedificata videatur, deinde tamen etiam a s. Ostiano nomen accepit, et ita quidem ut is s. Martino praefera tur . Idque eruitur peculiaribus documentis loci illius. Venerandae autem antiquitati in more fuit, ut sub altare ille sanctus conderetur , cuius nomine sacra aedes nuncupantur . Cum itaque neminem alium, praeter Ostianum, eo in Sacello fuisse conditum historia et traditio memoret, dubitari non po- test, quin corpus sub ara templi repositum, ad Ostianum per- tineat.

Sub altare tabula visitur; quae picta videtur exeunte sae- culo XVII, quaeque duorum refert imagines, unius superpelliceo ac stola induti, alterius episcopalibus decorati insignibus, qua nempe ratione s. Ostianus ac s. Martinus depingi solent. De huiusmodi imaginibus Ioannes Ferrandus Disquis. relig. L 2, c. 6. sect. 6. ait : « Hae vero picturae et sacra divorum signa,

> templorum appicta parietibus validissimum est probationis » genus , ut hinc iure confidamus ea esse vera germanaque > Beatorum lypsana, quae in illorum favissis iactantur asser- » vari ; siquidem veteres et approbatae fuerint huiusmodi pi- > cturae Cum ergo iam plurima saeculo intactae stete- > rint hae picturae, videntibus et conniventibus Ecclesiarum > Episcopis ac Praefectis, eorumque intercesserit nemo; non