231. De sancto Hugone.

1. Exsultet aula coelica,
Laetetur mundi machina,
Dum refert solis orbita
Hugonis sacra solemnia.

2. Miranda ejus sanctitas
Et praedicanda pietas
Largitur indulgentiam
Colentibus et gratiam.

3. Attenuabat nimiis
Corpus suum jejuniis
Pernoctans in vigiliis
Et precibus assiduis.

4. Virtutum aromatibus
Sanctisque plenus moribus
Suaviorem balsamo
Odorem dedit saeculo.

5. Migravit ad sideream
Coelestis regis patriam
Exutus carnis pondere
Sub hodierno tempore.

6. Gaudet in summa requie
Perpetualis gloriae
Jesu benigni faciem
Videns desiderabilem.

7. Hunc diligebant praesules,
Venerabantur consules,
Complectebantur principes
Anglorum atque proceres.

8. Cujus tumba fert oleum,
Matris olivae nescium,
Quod natura non protulit,
Marmor sudando parturit.

9. O venerande pontifex,
Pius nec tardus opifex
Cunctis, qui corde credulo
Te poscunt in periculo,

10. Aufer mortis dispendia,
Confer vitae stipendia,
Ut post carnis exsilia
Tecum simus in gloria.

11. Prodesse tuis famulis
Dignare dux amabilis,
Sentiant nostra precamina
Tua semper munimina.

12. Tu es nostrum refugium,
Tu robur potentissimum.
Tu salus et protectio
Nostraque jubilatio.

13. Natale tui transitus
Colentes nos festivius
Paterno vultu respice
Et nostra vota suscipe.

14. Glorificemus consono
Cordis et oris jubilo
Deum patrem cum filio
Et spiritu paraclito.