VI V ARIEN. 237

» corpore supradicti s. Medici, quod vere corpus martyris esse, » et pro tali posse coli iudicavit. »

Ex quo decreto apparet Apostolicam Sedem haud suspendere consuevisse iudicium super identitate corporis alicuius sancti, pro qua idonea probationum momenta suppetant , quamvis in- certum maneat quibus aliis corporibus ea dictio pertineat - cum pluribus - vel ~ cum aliis multis. -

Hinc conclusit Consultor : quum demonstratum fuerit, corpus sub ara Sacelli Couspiensis repertum, non ad pium quemlibet virum, sed ad vere ac proprie Sanctum pertinuisse ; illud autem esse corpus s. Ostiani Presbyteri ac Vivariensium Apostoli, ideo nil amplius desiderandum esse. Nam Benedictus XIV ad rem ait : « scribentes communiter censent in re et ad effectum de quo agimus, sufficere evidentiam moralem. » atque opportune in medium affert haec Papebrochii sententiam : « aequum enim est ut ibi subsistat humanae inquisitionis diligentia, ubi ulterior labor esset frustraneus, et a superstitionis periculo tuta sit Re- liquias venerantium religio - » lib. 5. p. 2. c. 14. n. 9. »

Hinc populo Vivariensi, ob modo reperta s. Ostiani Patroni sui lypsana, iure ingeminare licet, quae inventis corporibus ss. Gervasii et Protasii olim protulit Ambrosius Epist. 22 ad Marcellinum : « Erant clausi isti oculi quamdiu obruta Sancto- » rum corpora delitescebant. Aperuit oculos nostros Dominus ; » videmus auxilio, quibus sumus defensi ; non videbamus haec » sed habebamus tamen . . . Invenimus unum hoc , quo vi- » deamur praestare maioribus. Sanctorum cognitionem, quam > illi amiserant, nos adepti sumus. Eruuntur nobiles reliquia» » sepulchro ignobili, ostenduntur coelo trophaea. »