¿SO INSTiTUTÏONÏS

Itaque, conclusit orator, consideratis tribus petitoribus in in pari omnino gradu vocationis, idest in tertio ordine, in quo Canonicatus adiudicandus fuit Presbytero qualificato nativo terrae fundatoris ; minime ambigendum esset de praelatio ne sui clientis Sacerdotis R. Quandoquidem ex iure in can. si forte distint. 53, et ex Statutis ipsis sub cap. III, colligi datum sit, quod in casu paritatis requisitorum dignior semper praeeligendus est. Ast in casu digniorem esse Sacerdotem B. ipse Ordinarius autumavit: et ex comparatione meritorum trium postulantem facile erui potuisse asseruit advocatus.

Hisce aliisque notatis, utriusque partis favore, relictum fuit EE- CC. "prudentiae enodare praesens.

D u b i u m .

An et cui danda sit institutio in casu.

R E S O L U T I O . Sacra Concilii Congr. causa discussa, sub die 5. Augusti 1876, dubio proposito respondit:

Affirmative favore Sacerdotis B. C A U S A E P R O S E Q U U T I O . Presbyter Carmelus S. obtento novae

auditionis beneficio, sibi et non alii dandam fuisse institutionem contendit. Idque ut evincerei in duas divisit partes defensio- nem; asserens in prima parte (nil novi adiungens) suam descen- dentiam e familia B; confutans in secunda Curiae argumenta, quibus ostendi voluit illum excludendum fuisse quoniam cogno- men B. non gestaret. Ait enim in materia indifferenti ut est ius- patronatus agnatos , sed et cognatos comprehendi Pitonius al- legat. 75de controv.patron, sic se habet« Espressio cognomi- nis proprii non potest coarctare vocationem ad solos agnatos, sed cognatos etiam capaœ est comprehendere, cum dicatur stare demonstratio ad denotandam originem et principium a quo provenire debent vocati. >

Tandem adiecit, praeter alia, Sacerdos Carmelus S. quod si admitteretur principium, cognominis gustationem ius praebe! e ad secundam sedem vocatorum, innumerae familiae illius ter-