238 Fontis Baptismalis

anno 1873 decernens novam paroeciarum circumscriptionem

de necessitate novi fontis, ne verbum quidem fecit, parochus

obtenta facultate dicti fontis erigendi rem distulit per bien-

nium, quod evidenter ostendit iactatam necessitatem nullimode

adfuisse.

Post haec pluribus Orator respondebat difficultatibus, ac

praesertim illi quae opponebatur de fontis erectione facta

anno 1846 in paroecia rurali. Quoad hanc reponebat viola-

tionem iuris Collegiatae tunc factam non esse rationem suffi-

cientem, ut etiam nunc violaretur. Insuper differentiam osten-

dens inter primum et praesentem casum dicebat, paroeciam

ruralem tria fere millia parochianorum habere, ac territorium

satis amplum, ac multos ad duo vel etiam quatuor millia

passuum procul a Collegiata domus habere. Quibus addere

oportebat obliquos tramites, vias praeruptas per campos, sale-

brosos anfractus per sylvas ; quae omnia iustissimam praebe-

bant causam erectioni fontis baptismalis in paroecia rurali.

Huiusmodi vero causas minime adesse quoad Ecclesiam

s. Francisci, quae immediate extra portam exurgit, nongentos

tantum habet parochianos, quorum magna pars proximior est

Collegiatae quam Ecclesiae s. Francisci.

Ex his concludebat fontem esse removendum, Archipre-

sbyterum indemnem reddendum esse, quia cum parochus ius

non haberet erigendi fontem baptismalem, cumque erexerit

absque causis et Archipresbytero, prout de iure, minime requi-

sito, nullo modo eius factum poterat sustineri.

Hisce ab utraque parte disputatis propositum fuit

Dubium.

An sit locus manutentioni et redintegrationi favore Archi-

presbyteri in casu.

RESOLUTIO . Sacra Concilii Congregatio sub die 19 maii 1877,

discussa causa, respondit: Negative.

H a c resolutione se gravatum reputans Archipresbyter

novam audientiam impetravit et iterum causa disceptata fuit.