238 NOVARIEN.

Nonnulli ex parochis in exaratis votis cum Capitulo consentientes, paullisper quaestionem ampliantes, opinantur parentibus, consanguineis, affinibus vel ipsis amicis licere vocare parochum quemcumque velint, etiam non sui domi- cilii ad associandum cadaver defuncti sui consanguinei aut amici; ea praecipue de ratione, quia pro defuncto utuntur iure eligendi sepulchrum et ad hoc exercendum ius, tacite aut expresse praesumuntur delegati.

Parochus qui a commuui voto dissentit ita ad quaesitum respondendum censet « Parochus illius paroeciae intra cuius fines statio viae ferreae sita est, iure sit vocandus et semper ».

In novam quaestionis formam liceat tantum animad- vertere , quaestionem eo demum spectare, ut decernatur an cadavera defunctorum, civitati extraneorum associare ad Ca- pitulum pertineat, vel potius ad aliquem ex Parochis. Ca- pitulum enim Ecclesiae Cathedralis fundatam habet in iure intentionem ad eos tumulandos, quos sua speciali iurisdi- ctione non complectuntur ceteri parochi. Ex adverso paro- chus a consanguineis invitatus, cadaveris associationem sibi vindicat iure electae sepulturae. Re quidem vera ius com- mune recognoscit fidelibus ius sibi eligendi sepulturam ; eiusdemque iuris exercitium aliis expresse mandandi exc . 13. De Test. Imo pater eligit pro filiis impuberibus sepultu- ram quasi praesumpto mandato: ex cap. 7. De sepult, et 4 h. t. in 6. Quod vero praesumptum mandatum ad sepul- turam eligendam in consanguineis et affinibus propinquiori- bus admitti possit, non videtur omnino a iure alienum ; an admitti possit etiam in amicis decerni debet ab Emis Iudi- cibus.

Interim advertere praestat quod in suis votis parochi te- stantur de more fere communi et pacifico in sua regione, ut huiusmodi associationes fiant a parochis invitatis a fa- milia defuncti. Casus vero invitationis factae a defuncti amicis, plane debet esse insuetus et perrarus.

Quibus animadversis, quaesitum fuit quid esset preci- bus respondendum.