Decretum

certae Instituti domui inscribantur, ad seminarium Parisiense a suis superioribus, studiorum causa, mittantur, ibique per unum aut plures annos commorentur, vitam communiter du- centes cum caeteris eiusdem seminarii alumnis. Adiiciebat autem quaesitum exinde esse ad quemnam Episcopum, pro ordinatione huiusmodi sodalium, respectivi superiores gene- rales mittere teneantur litteras dimissoriales, magnamque hac de re obortam esse contentionem, aliis alia sentientibus; quare enixe postulabat ut auctoritate huius S. Congregationis de- cerneretur quid in praefatis casibus servandum sit.

Porro manifestum est tam legem veterem pro Regularibus votorum solemnium, ad rem, latam, quam recentes S. Sedis concessiones, illud uti certum praesumpsisse, quod quilibet religiosus seu Instituti alumnus alicui semper monasterio seu domui sit addictus : quod quidem, iuxta exposita, reapse non obtigit.

Itaque eadem S. Congregatio, universa rei ratione mature perpensa, decernendum censuit litteras dimissoriales, in casibus de quibus supra, dirigendas esse ad Episcopum dioeceseos, in cuius seminario praefati alumni studiis dant operam, dum- modo tamen seu postquam ipsi saltem per integrum annum ibidem commorati fuerint; servata in reliquis forma ac tenore indulti respective concessi.

Facta autem de praemissis relatione SSmo D. N. Leoni div. Prov. PP. XIII in Audientia habita ab infrascripto Cardinali, die 30 Maii 1889, Sanctitas Sua sententiam Sacrae Congre- gationis probare dignata est, eamque uti legem ab omnibus, ad quos spectat, servari iussit, contrariis quibuscumque non obstantibus.

Datum Romae, ex Secretaria memoratae S. Congrega- tionis, die 7 Iunii 1899.

L. S. S. Card. VANNUTELLI, Praefectus.